Na zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS – z ang. premenstrual syndrome) składa się cały szereg objawów dotyczących zarówno sfery psychicznej jak i cielesnej kobiety. Często są one tak nasilone, że uniemożliwiają kobiecie normalne funkcjonowanie. Szacuje się, że PMS dotyczy od 3 do 5% populacji kobiet - nie jest to więc problem marginalny.
Co to jest PMS?
PMS to zespół objawów psychicznych i somatycznych (dotyczących ciała, fizycznych), które pojawiają się regularnie w drugiej połowie cyklu miesiączkowego (po owulacji, czyli jajeczkowaniu) - w okresie poprzedzającym miesiączkę. Objawy ustępują wraz z pojawieniem się krwawienia miesiączkowego.
Skąd się bierze zespół napięcia przedmiesiączkowego?
Hipotez dotyczących przyczyn PMS jest wiele – zaburzenia przemian serotoniny w ośrodkowym układzie nerwowym, niedostateczne stężenie progesteronu we krwi, zbyt wysokie stężenie prolaktyny, niedobory witamin i minerałów (magnezu i witaminy B6). Niektórzy badacze uważają, że za zespół napięcia przedmiesiączkowego odpowiada stres bądź szczególne predyspozycje psychiczne. Reasumując – przyczyna PMS jak dotychczas nie została jednoznacznie wyjaśniona.
Zespół napięcia przedmiesiączkowego a sfera psychiczna
W okresie poprzedzającym miesiączkę kobiety cierpiące na PMS odczuwają zmęczenie, senność, osłabienie koncentracji, niepokój, lęk. Są one drażliwe, płaczliwe, zaobserwować można u nich wahania nastroju. Obniżeniu ulega samoocena, pojawia się uczucie smutku.
Jak się objawia PMS?
Dolegliwości typowo zgłaszane przez kobiety z zespołem napięcia przedmiesiączkowego to bóle i zawroty głowy, nudności, bóle brzucha, nadmierny apetyt i pragnienie. Na skórze nasilać się mogą zmiany trądzikowe. Ponadto pojawiać się mogą obrzmienie i bolesność piersi, obrzęki i przyrost masy ciała.
Czytaj więcej: Jak się objawia zespół napięcia przedmiesiączkowego?
Czy PMS się diagnozuje?
Zespół napięcia przedmiesiączkowego lekarze rozpoznają po dokładnej rozmowie z pacjentką, badaniu internistycznym i ginekologicznym. Czasem wykorzystywane są do tego celu także odpowiednio dobrane testy psychologiczne. W diagnostyce PMS (i wykluczeniu innych przyczyn dolegliwości) znaczenie mają także badania laboratoryjne (w tym oznaczenia stężeń hormonów).
Leczenie zespołu napięcia przedmiesiączkowego
Terapia PMS składa się z kilku elementów. Pierwszym z nich są leki – doustne leki antykoncepcyjne, leki o działaniu uspakajającym i przeciwdepresyjnym. Wybór leku zależy od dolegliwości zgłaszanych przez pacjentkę – np. u kobiet skarżących się na obrzęki zastosowanie mają leki moczopędne.
W diecie kobiety cierpiącej na PMS ograniczone powinny być słodycze, sól, alkohol, mocna kawa i herbata. Czasem w leczeniu stosowane są suplementy diety – wapń, magnez, cynk, witamina B6.
Ważnym elementem terapii PMS jest także aktywność fizyczna. Pomocne może być zastosowanie którejś z technik relaksacyjnych (np. tai-chi) czy joga.
Polecamy: Encyklopedia zdrowia
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
