Wskazówki oraz opis leczenia
Leczenie powinno obejmować eliminacje czynnika wywołującego napady lub przynajmniej jego ograniczenie. Wskazaniem do wprowadzenia farmakoterapii jest zdiagnozowanie, co najmniej 2 napadów w krótkim odstępie czasowym, lub też jednego napadu ale związanego z postępem choroby. Wybór rodzaju leczenia jest uwarunkowany rozpoznanym typem epilepsji, najmniejszą toksycznością leku a także możliwością późniejszego łączenia terapeutyków. Napady padaczkowe w 75% są dobrze kontrolowane za pomocą jednego leku. Pozostałe 25% padaczek należy do grup lekoopornych, wymagających terapii łączonej.
Czytaj także: Jak powstaje padaczka?
Typy farmakoterapii
Farmakoterapie padaczki można podzielić na 5 etapów: wprowadzenie leczenia, właściwe leczenie, odstawienie leku i obserwacja po odstawieniu. Początkowo pacjent otrzymuję niewielkie dawki leku(1/4 ostatecznej dawki). Monoterapia jest bardziej wygodna dla pacjenta jak również ogranicza rozwój lekooporności i zmniejsza ilość działań niepożądanych. Po kilkuletnim okresie bez występowania napadów, który jest zróżnicowany dla różnych typów padaczek, lekarz może rozważyć odstawienie terapii. Jest to proces stopniowy (zazwyczaj kilkunastomiesięczny), a chory znajduję się wówczas pod stałą kontrolą lekarza. Za pomocą EEG można wówczas monitorować ogniska pierwotnej padaczki i ich zachowanie w trakcie stopniowego wycofywania terapeutyków.
Rodzaje leków najczęściej stosowanych przy epilepsji
Leki przeciwpadaczkowe możemy podzielić na dwie grupy: leki klasyczne i nowszej generacji. Rożni je m.in ilość działań niepożądanych i mechanizm działania. Do grupy klasycznej należy m.in: fenobarbital, prymidon, karbamazepina, okskarbamazepina i kwas walproinowy. Stosowane są one najczęściej w napadach częściowych i pierwotnie lub wtórnie uogólnionych, oraz etosuksymid i również kwas walproinowy stosowane w napadach nieświadomości i mioklonicznych. Należy pamiętać, że karbamazepina jest toksyczna dla płodu tak, więc nie stosuję się jej u kobiet w ciąży! Leki nowszej generacji to np. : wigabatryna, lamotrygina, gabapentyna, topiramat.
Zobacz także: Czym jest padaczka?
Bardzo ważne w leczeniu padaczki jest systematyczność w przyjmowaniu leków, oraz współpraca ze strony pacjenta. Najczęstszą przyczyną niepowodzenia terapeutycznego jest nie stosowanie się do zaleceń lekarza. Odstawienie leków grozi nawrotem epilepsji, a nawet wystąpieniem stanu padaczkowego.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
