Udar nierzadko sprawia, że życie, nie tylko pacjenta, ale i jego rodziny, zmienia się diametralnie. Próbą powrotu do normalności i sprawności dla wielu chorych po udarze jest rehabilitacja. Nie ma dokładnie określonego czasu, po którym należy ją rozpocząć. Uważa się, że jeśli tylko stan pacjenta jest stabilny, to nie ma przeciwwskazań i można zacząć rehabilitację.
Zacznij jak najszybciej!
Rodzaj i intensywność ćwiczeń rehabilitacyjnych zależy oczywiście od stopnia uszkodzenia neurologicznego po udarze. Rehabilitacja powinna być prowadzona zarówno w przypadkach lekkich ubytków neurologicznych, jak i bardzo dużej niepełnosprawności. Najważniejsze jest jak najszybsze uruchamianie pacjenta. Bezczynność i unieruchomienie jest groźne, nie tylko ze względu na utrwalanie się niedowładu, ale także z powodu powikłań, które niesie za sobą długotrwałe przebywanie w jednej pozycji. Należą do nich np. odleżyny lub zakrzepica żył głębokich.
Różne poziomy rehabilitacji
Rehabilitacja może być przeprowadzana na wiele sposobów. Mogą to być ćwiczenia z udziałem pacjenta – jeśli może on się poruszać. Mogą to być również ćwiczenia bierne, przeprowadzane przez rehabilitanta. Taki rodzaj rehabilitacji jest możliwy nawet u osoby nieprzytomnej. Oprócz rehabilitacji ruchowej, możliwe są również ćwiczenia mowy i języka oraz terapia zajęciowa. Niejednokrotnie osoba po udarze musi ponownie nauczyć się podstawowych czynności.
Sytuacja w publicznej służbie zdrowia wygląda niestety tragicznie. Na rehabilitację w specjalistycznych ośrodkach trzeba czekać kilka miesięcy - dla osoby po udarze to zdecydowanie za długo. Prywatna rehabilitacja wiąże się natomiast z dużymi kosztami. Jednak jest to na razie jedyna metoda pozwalająca osobie po udarze odzyskać choć część sprawności i samodzielności.
Zobacz też: Wczesna rehabilitacja u pacjentów po udarze mózgu
Zagrożenie depresją
Pacjenci po udarze są niestety często narażeni na depresję. W wyniku swojego ciężkiego inwalidztwa, bardzo dużej zależności od innych osób i innych problemów związanych z życiem po udarze, część chorych popada w przedłużające się, patologiczne przygnębienie. Choroba odbiera im chęć do życia i motywację do rehabilitacji, utrudnia również komunikację z bliskimi. Depresję po udarze należy diagnozować i leczyć. Jest to szczególne trudne u osób mających problemy z mówieniem. Pomoc psychologiczna jest jednym z kluczowych elementów terapii po udarze.
Najważniejsza jest wytrwałość...
Rehabilitacja wymaga czasu i ciężkiej, długotrwałej pracy. Bardzo ważna jest edukacja, zarówno pacjenta, jak i jego rodziny, a w razie potrzeby pomoc psychologiczna. Jednak ten wysiłek nie idzie na marne. W wielu przypadkach bardzo dużego inwalidztwa po udarze, gdy lekarze określali stan pacjenta jako krytyczny, wytrwała rehabilitacja dawała bardzo dobre wyniki. Osoba przykuta do łóżka po udarze, po kilku miesiącach rehabilitacji, mogła już np. sama jeść lub iść do toalety. Nie należy oczekiwać szybkich, spektakularnych rezultatów i całkowitego wyzdrowienia po rehabilitacji, jednak można zachować trochę nadziei. Już nawet mały postęp w leczeniu ma wielkie znaczenie dla osoby chorej i jego rodziny.
Zobacz też: Jak przebiega leczenie udaru mózgu?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
