Pierwszym etapem postępowania jest oczywiście diagnoza. Udar mózgu diagnozuje się na podstawie objawów klinicznych, badania neurologicznego oraz badania obrazowego głowy, najczęściej tomografii komputerowej. To badanie ma na celu określenie czy wystąpiło krwawienie w mózgu czy nie. Od tego zależy przebieg dalszego leczenia.
Tromboliza – można podać czy nie?
Jeśli badanie tomografii komputerowej nie wykazało krwawienia, kolejnym etapem może być kwalifikacja do leczenia trombolitycznego (trombolizy). Jest to jedna z najskuteczniejszych metod leczenia udaru mózgu. Polega na podawaniu specjalnych leków, które rozpuszczają zakrzepniętą krew i tym samym mogą przywrócić krążenie krwi w tętnicach mózgowych. Niestety możliwość zastosowania leczenie trombolitycznego ma swoje ograniczenia. Leki rozpuszczające skrzep mogą być podane jedynie w ciągu 3 godzin od wystąpienia objawów. Tromboliza stosowana jest również wyłącznie w przypadku udarów niedokrwiennych, czyli takich, w których nie wystąpiło krwawienie śródmózgowe. Jeśli istnieje podejrzenie takiego krwawienia lub minął zbyt długi czas od pojawienia się objawów udaru mózgu - tromboliza nie może być zastosowana. Wówczas stosuje się inne metody terapeutyczne.
Zobacz też: Tromboliza – szansa na leczenie udaru mózgu
Dalsze postępowanie
Niezależnie od podjętego leczenia lekarze rozpoczynają postępowanie ogólne, zależne od stanu klinicznego pacjenta. Muszą kontrolować oddychanie i czynność serca, a także ciśnienie tętnicze. W wyniku udaru mózgu ciśnienie bardzo często jest wysokie. Jest to mechanizm obronny organizmu, żeby zapewnić przepływ krwi w mózgu. Nie obniża się więc podwyższonego ciśnienia, chyba że osiąga ono bardzo wysokie wartości, powyżej 220 mmHg ciśnienia skurczowego lub 120 mmHg rozkurczowego. W niektórych przypadkach konieczne jest założenie cewnika do pęcherza moczowego oraz sondy do żołądka. Oprócz tego wykonywane są również badania krwi, kontrolowany jest poziom glukozy.
Leczenie trwa długo
Osoba z udarem wymaga kompleksowego leczenia na oddziale neurologii, najlepiej na specjalnym oddziale udarowym. Nie istnieją niestety ani leki, ani inne procedury, które "wyleczą" udar. Leczenie udaru polega na opiece ogólnomedycznej nad chorym. Osoba po udarze jest często nieprzytomna lub przykuta do łóżka. Należy jej więc zapewnić wszelkie podstawowe potrzeby – odżywianie, właściwą higienę, trzeba zapobiegać zakrzepicy żył głębokich, zakażeniom i odleżynom. W procesie leczenia konieczna jest również rehabilitacja i powinna być rozpoczęta najwcześniej jak to możliwe.
Rokowanie po udarze
Śmiertelność po udarze, mimo iż uległa zmniejszeniu w ciągu ostatnich lat, wciąż jest wysoka. Najgroźniejszy jest udar krwotoczny. Więcej niż 1/3 pacjentów umiera w ciągu miesiąca od wystąpienia udaru. Udar niedokrwienny wiąże się z mniejszą śmiertelnością, ale więcej chorych jest w dużym stopniu niepełnosprawna. Osoby po udarze są niestety narażone na ponowny udar. Udar krwotoczny grozi nawrotem w ciągu 5 lat u prawie 20% chorych. W przypadku udaru niedokrwiennego ryzyko kolejnego udaru jest największe na początku, bezpośrednio po udarze, i z czasem maleje.
Zobacz też: Do czego może doprowadzić udar mózgu?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
