Jak uchronić się przed groźną włośnicą?

Włośnica to ciężka w przebiegu oraz skutkach choroba, która wywołana jest włośniem krętym – gatunkiem robaka obłego, spokrewnionego z glistą i owsikiem. Dorosłe osobniki tego pasożyta żyją w jelicie swego żywiciela, którym może być zarówno człowiek, jak i zwierzę mięsożerne. Groźniejsze są jednak larwy włośnia, bowiem wędrując krwią po całym organizmie osiadają ostatecznie w mięśniach, także w sercu, i tam otaczając się grubą osłonką mogą pozostać wiele lat.
Niebezpieczne larwy
Człowiek staje się ofiarą włośnicy kiedy spożyje mięso zawierające otorbione larwy włośnia. Po spożyciu takiej potrawy larwy ożywają i uwalniają się ze swych osłonek w naszym żołądku. Następnie przemieniają się w osobniki dorosłe, żyją w jelicie i wydają na świat potomstwo.
Sprawdź: Co czyha w surowym jedzeniu?
Tylko wysoka temperatura zabija larwy w zarażonym mięsie, stąd spożywanie go w postaci surowej (np. tatara) lub niedosmażonej grozi zachorowaniem. Niemożliwe jest zarażenie się włośnicą od innego chorego, a także po spożyciu mięsa zwierzęcia roślinożernego - sarny, królika.
Objawy włośnicy
W początkowych dniach, a nawet tygodniach po zarażeniu objawy mogą w ogóle nie wystąpić, bądź być bardzo skąpe. Chory może czuć się osłabiony, mieć mdłości lub wymioty oraz biegunkę. Dopiero wędrówka larw wywołać może reakcje alergiczne, a ich ulokowanie się w mięśniach powoduje ból i miejscowy odczyn zapalny. Często pierwsze zajmowane są mięśnie poruszające oczami oraz mięśnie przedramion. Kiedy spostrzeżemy, że poruszanie oczami sprawia nam dyskomfort lub ból - natychmiast zgłośmy się do lekarza.
Polecamy: Dieta na dobre trawienie
Niebezpieczna choroba
Szczególnie niebezpieczną lokalizacją larw jest mięsień sercowy oraz mózg. Wówczas przebieg choroby może imitować inne patologie, a stan chorego może być poważny i grozić śmiercią. Dlatego ważne jest, aby powiedzieć lekarzowi czy jadło się w ostatnim czasie dziczyznę lub mięso wieprzowe z nieznanego źródła.
Jak chronić się przed włośniem?
Profilaktyka włośnicy polega przede wszystkim na spożywaniu mięsa ze znanego źródła. Każdy z nas kupując mięso musi mieć pewność, że zostało ono wcześniej przebadane przez weterynarza pod mikroskopem na obecność larwy włośnia. Szczególną uwagę należy zwracać przy zakupie i spożywaniu dziczyzny w postaci kiełbas czy szynek. Należy wystrzegać się także kupna wieprzowiny na bazarach czy od rolników, nie mając pewności, że mięso zostało zbadane.
Szczególnie niebezpieczne jest mięso takich zwierząt jak dzik i świnia.
Unikajmy także jedzenia surowego mięsa (np. tatar), bądź nie do końca poddanego obróbce termicznej (np. krwisty stek). Tylko wysoka temperatura (smażenie, pieczenie, duszenie) zabija ewentualne larwy tego niebezpiecznego pasożyta.