Szczepienia ochronne
Osoby chorujące na stwardnienie rozsiane nie mogą się szczepić. Szczepionki bowiem zawierają w swoim składzie obce białka. Na tym polega ich działanie – organizm „uczy się” rozpoznawać białko wirusa albo bakterii. Jest go na tyle mało, że nie może wywołać określonej choroby, ale wystarcza organizmowi na przeprowadzenie „ćwiczeń”. Przy następnym kontakcie z tym białkiem, organizm będzie umiał sprawnie poradzić sobie z zakażeniem i dzięki temu choroba, wywoływana przez określoną bakterię lub wirus, nie rozwinie się. U osób ze stwardnieniem rozsianym wygląda to trochę inaczej. Każde obce białko (szczepionka) jest zagrożeniem, które może wywołać rzut choroby. Układ immunologiczny (odpornościowy) nie pracuje prawidłowo, jak ma to miejsce u zdrowej osoby i jego reakcje są nieprzewidywalne. Dotyczy to zarówno szczepień przeciwko chorobom takim jak błonica, tężec czy gruźlica, ale także bardziej popularnych jak wirusowe zapalenie wątroby i grypa.
Zobacz też: Rzut – pierwszy objaw stwardnienia rozsianego
Ciąża
Kobiety chorujące na stwardnienie rozsiane mogą zachodzić w ciążę, a także rodzić zdrowe dzieci. Ciąża jest okresem w życiu kobiety, który nie wpływa na przebieg stwardnienia rozsianego – nie zaostrza go, nie powoduje większej ilości rzutów. Lekarz prowadzący musi jednak być o tym poinformowany, gdyż często zachodzi potrzeba zmiany ilości lub rodzaju przyjmowanych przez kobietę leków. W ciąży bowiem nie jest wskazane przyjmowanie niektórych leków stosowanych w stwardnieniu rozsianym. Urodzone dzieci nie muszą być chore. Stwardnienie rozsiane nie przenosi się przez krew na dziecko. Jedyna konsekwencja tkwi w genach – prawdopodobieństwo zachorowania przez dziecko chorej matki jest nieco większe niż u dziecka zdrowych rodziców.
Stan psychiczny
Osoby chorujące na stwardnienie rozsiane muszą bardziej dbać o zdrowie psychiczne niż zdrowe osoby. Stres, zmęczenie i nadmierna nerwowość mogą powodować występowanie rzutów choroby i zmniejszyć efektywność leczenia. Ponadto są także narażeni na bardziej dotkliwe skutki psychiczne wszelkich złych doświadczeń. Powodem jest bardziej wrażliwy układ nerwowy. Wszelkie bodźce emocjonalne działają bardziej intensywnie, a te negatywne mogą powodować większe uszkodzenie niż u ludzi zdrowych. Jedyną radą na to jest odpowiednia higiena snu, efektywne odpoczywanie i nauczenie się niezwykle trudnej umiejętności radzenia sobie ze stresem. Można osiągnąć to między innymi przez psychoterapię, unikanie sytuacji stresogennych (w miarę możliwości) oraz poradę u lekarza psychiatry.
Polecamy: Jak zdiagnozować stwardnienie rozsiane?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
