Ot, niewinne odchudzanie
Życie dziewczyny chorującej na anoreksję psychiczną koncentruje się wokół zagadnień jedzenia, wagi i wyglądu. Choroba zaczyna się najczęściej od zastosowania przez dziewczynę diety odchudzającej. Podjęcie przez nastolatkę decyzji o odchudzaniu może być spowodowane takimi czynnikami, jak:
– postrzeganie własnej sylwetki jako nienaturalnie grubej;
– otrzymanie krytycznych uwag na temat wyglądu od koleżanek, rodziców, chłopaka;
– dążenie do uzyskania figury ulubionej modelki/piosenkarki/aktorki;
– dążenie do uniezależnienia się od rodziców, ich wygórowanych wymagań i oczekiwań.
Przeczytaj: Anoreksja, bulimia - skąd się biorą?
Jak przebiega anoreksja?
W literaturze przedmiotu przyjmuje się najczęściej fazowy model przebiegu jadłowstrętu psychicznego.
Faza euforii – same sukcesy
W pierwszym stadium choroby (faza euforii) dziewczęta nie spożywają produktów bogatych w tłuszcze i węglowodany (np. czerwone mięso zastępują drobiem i rybami, białe pieczywo – pełnoziarnistym). W ich codziennym jadłospisie przeważają owoce, warzywa i produkty typu light. Stosowanie takiej diety jest połączone najczęściej z uprawianiem intensywnych ćwiczeń fizycznych. Dziewczęta odczuwają satysfakcję, gdyż ich masa ciała systematycznie się obniża. Ponadto są zadowolone z przejęcia kontroli nad sferą odżywiania się i z własnego wyglądu. Stan ten prowadzi do kształtowania się poczucia wyższości moralnej, intelektualnej nad innymi ludźmi, w szczególności nad rówieśnikami. Dziewczęta unikają spotkań z koleżankami/kolegami, stają się zamknięte w sobie, małomówne, opryskliwe i rozdrażnione (faza wyższości moralnej).
Zobacz też: Anoreksja - czym jest dla chorego?
Droga ku depresji i utraty zdrowia
Osoby z anoreksją psychiczną starannie przestrzegają ustalonych zasad żywieniowych, kształtując w ten sposób „silną wolę” i „nadludzkie możliwości”. Dziewczęta zaprzeczają istnieniu choroby, nie dostrzegają konieczności zmiany niewłaściwych nawyków żywieniowych oraz sposobów obniżania masy ciała (faza lekceważenia objawów choroby). Wraz z rozwojem choroby pojawiają się obsesyjne myśli o jedzeniu, które dość często stają się tematem marzeń i snów. Dziewczęta nadmiernie dbają także o porządek w miejscu zamieszkania/nauki/ pracy, perfekcyjnie wykonują podejmowane obowiązki (faza obsesji). W końcowej fazie choroby pojawiają się osłabienie, niechęć do podejmowania nowych zadań (faza abulii) oraz symptomy depresji: dysforyczny nastrój, bezsenność, płaczliwość, poczucie beznadziejności, niska samoocena i myśli samobójcze (faza depresji).
Fragment pochodzi z książki „Pedagogiczna diagnoza i profilaktyka zaburzeń odżywiania się u młodzieży szkolnej”, autor Marta Kowalczyk, Kraków 2008. Publikacja za zgodą wydawcy. Bibliografia dostępna w redakcji.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
