Rodzice dużo łatwiej przechodzą traumatyczny okres żałoby po stracie dziecka, jeśli mogą zrobić mu pogrzeb, mają namacalny dowód na to, że ich dziecko istniało. Ważną kwestią jest tu również reakcja społeczna, które często są nieludzkie. Społeczeństwo nie jest w stanie zrozumieć żałoby po poronieniu, często dla wielu to jeszcze nie było dziecko, więc nie ma za kim płakać.
Jak wiemy dla rodziców każda ciąża, nawet kilkutygodniowa, jest małym człowiekiem, na którego czekają, a nie „płodem”. Jednak lekarze czy położne swoim zachowaniem nie ułatwiają matce i ojcu przejścia pierwszego etapu żałoby. Rodzice, nieświadomi swoich praw, będąc w szoku po wiadomości, że ich dziecko nie żyje, podpisują dokument zrzeczenia się praw do ciała dziecka – tym sposobem nie maja świadczeń należnych im z ZUS-u, jak też nie mogą pochować godnie swojego dziecka.
Prawo mówi, że każdy rodzic – jeśli utrata dziecka nastąpiła we wczesnej ciąży, kiedy rozpoznanie płci nie jest możliwe – nadaje dziecku intuicyjnie płeć, a co za tym idzie – imię. Po dłużej trwającej ciąży rodzice bardzo często nie mogą pożegnać się ze swoim dzieckiem, zabierany jest im jedyny moment, kiedy mogą je zobaczyć, przytulić, pożegnać się.
Działania Kampanii:
- Zebranie informacji od rodziców o szpitalach, gdzie ronili, w celu najszybszego dotarcia tam z akcją.
- Opracowanie materiałów informacyjnych dla rodziców oraz personelu medycznego.
- Zebranie informacji od rodziców po stracie dziecka o szpitalach i traktowaniu w nich rodziców po stracie dziecka.
- Uzyskanie zgody ordynatora oddziału położniczego (zasięg: cała Polska) na przesłanie i rozdawanie rodzicom po stracie dziecka materiałów informacyjnych zaraz po utracie.
- Spisanie miejsc, gdzie rodzice uzyskają bezpłatna pomoc psychologiczną (jako osobny materiał dla rodziców).
- Stworzenie ogólnopolskiego telefonu pomocy interwencyjnej dla rodziców po stracie dziecka (obecnie działa już w Fundacji Przetrwać cierpienie).
- Rozesłanie do szpitali materiałów informacyjnych.
- Telefony zwrotne czy materiały dotarły i są rozdawane rodzicom po stracie dziecka.
- Przewidujemy spot edukacyjny dla społeczeństwa (w zależności od ilości zebranych sponsorów).
- Audycje radiowe i rozmowa telewizyjna 15 października w Dzień dziecka Utraconego.
Oczekiwane rezultaty:
- Zmiana nastawienia personelu medycznego w zakresie informacji prawnych przekazywanych rodzicom po utracie dziecka (bez względu na czas trwania ciąży).
- Zwiększenie świadomości rodziców po utracie dziecka odnośnie przysługujących im praw.
- Przekazanie rodzicom niezbędnej wiedzy w zakresie etapów żałoby (w osobnym materiale łącznie z miejscami, gdzie uzyskają bezpłatna pomoc).
- Comiesięczne monitorowanie szpitali w zakresie przekazywanych informacji rodzicom po utracie dziecka.
- Zebranie informacji i przesyłanie szpitalom certyfikatów akcji „Szpital przyjazny rodzicom i wszystkim dzieciom” z hasłem i obrazem (logo) akcji "Ja też jestem dzieckiem".
Zobacz też: Poronienie, martwy poród i strata małego dziecka – co czują rodzice?
Źródło: materiały prasowe kampanii "Ja też jestem dzieckiem"/mn
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
