Podobnie jak w przypadku prawokomorowej niewydolności, możemy zastosować podział na stan ostry i przewlekły.
Co może doprowadzić do ostrej niewydolności lewej komory serca?
Ostra postać lewokomorowej niewydolności serca może być spowodowana nie tylko upośledzeniem kurczliwości, ale także podatności rozkurczowej serca, najczęściej w wyniku zawału, niedokrwienia dużej powierzchni ściany komory czy kardiomiopatii rozstrzeniowej. Oprócz schorzeń samego mięśnia sercowego do ważnych przyczyn rozwoju niewydolności prowadzi także nadciśnienie tętnicze i w mniejszym stopniu wady serca. Nadciśnienie powoduje większe obciążenie dla serca, które musi wtłoczyć krew do naczyń pod większym ciśnieniem.
Przeczytaj: Co robić, gdy dziecko choruje na nadciśnienie?
Ostra niewydolność serca – stan zagrożenia życia
Objawy ostrej niewydolności są głównie związane z gromadzeniem się znacznej ilości krwi w krążeniu płucnym. Jako pierwszy charakterystyczny objaw pojawia się znacząca duszność spoczynkowa i niepokój. Oddech jest charakterystyczny przyspieszony lub o zmiennej częstości i nasileniu. Charakterystyczne dla duszności pochodzenia sercowego jest jej nasilenie w pozycji leżącej i ustępowanie w pozycji siedzącej. Niejednokrotnie pojawia się też sinica. Narastanie zastoju w pęcherzykach płucnych powoduje powstanie przesięku w oskrzelikach. Wynikiem tego jest dołączenie się kaszlu do istniejących objawów. Często ciśnienie tętnicze, szczególnie skurczowe spada poniżej normy. Objawem niewydolności lewokomorowej może być obrzęk płuc.
Jak dochodzi do przewlekłej niewydolności serca?
Patomechanizmy prowadzące do przewlekłej formy niewydolności są podobne jak w przypadku ostrej jej postaci, choć przebieg objawów i ich gwałtowność są zdecydowanie mniej nasilone. Na pierwszym miejscu wśród przyczyn doprowadzających do rozwoju przewlekłej niewydolności jest choroba niedokrwienna serca. Zmniejszenie dopływu składników odżywczych przyczynia się do obniżenie sprawności serca jako pompy.
Czym różni się niewydolność serca ostra od przewlekłej?
Objawy niewydolności lewej komory zasadniczo różnią się od prawokomorowej niedomogi. Podstawowym objawem jest duszność. U zdrowego człowieka każdorazowe zwiększenie zapotrzebowania na krew powoduje wzrost nawet siedmiokrotny pojemności wyrzutowej serca. Niewydolny mięsień stopniowo traci możliwość dopasowania się do wzrastającego zapotrzebowania organizmu. W początkowym etapie duszność towarzyszy tylko wysiłkowi fizycznemu i ustępuje po jego zakończeniu. W miarę upływu czasu i zaostrzenia choroby duszność pojawia się także w spoczynku. Towarzyszy jej sinica i kaszel. Postać ta może przechodzić okresowo w postać ostrą. Zmniejszona zdolność lewej komory do pompowania krwi przyczynia się do powstania zastoju w krążeniu płucnym, prowadząc do rozwoju niewydolności prawokomorowej.
Ważnym, z punktu widzenia diagnostycznego, badaniem pozwalającym stwierdzić żylne nadciśnienie płucne jeszcze przed pojawieniem się objawów jest RTG klatki piersiowej.
Przeczytaj: Rentgen prawdę Ci powie
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
