Podobnie jak przy objawach tak i tutaj należy wprowadzić podział na stan ostry i przewlekły niewydolności serca, gdyż postępowanie w obu przypadkach nieznacznie się różni.
Jak leczyć ostrą niewydolność serca?
Tutaj liczy się czas, toteż najważniejsze staje się opanowanie objawów przedmiotowych, a następnie ustabilizowanie pacjenta. W przypadku ostrej niewydolności lewokomorowej doraźne postępowanie obejmuje podanie leków rozszerzających naczynia wraz z diuretykami lekami rozszerzającymi oskrzela. Leczenie ostrej niewydolności prawokomorowej obejmuje doraźne podanie diuretyków oraz leczenie choroby podstawowej. Stany te wymagają natychmiastowej hospitalizacji.
Przeczytaj: Zawał serca - różnice u kobiet i mężczyzn
Jak przebiega leczenie przewlekłej niewydolności serca?
Leczenie przewlekłej niewydolności serca wiąże się z reguły z leczenie długoletnim i wymaga systematyczności od strony pacjenta. Ma ono na celu złagodzenie objawów choroby oraz spowolnienie jej przebiegu.
Wytyczne ESC (European society of cardiology) zalecają stosowanie pewnych algorytmów bazując na klasyfikacji podziału niewydolności na klasy NYHA. Wskazówki te można podzielić na farmakologiczne i niefarmakologiczne. Te pierwsze dotyczą przede wszystkim działań prewencyjnych, ale także ułatwiających działanie farmakoterapii w stanach zaawansowanych. Ważnym elementem tego postępowania jest m.in. kontrola masy ciała, utrzymanie odpowiedniego stanu odżywienia, ograniczenie ilości spożywanej soli, alkoholu, palenia papierosów oraz przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów.
Na jakiej podstawie ustala się leczenie farmakologiczne?
Podstawą leczenia przewlekłej niewydolności serca jest leczenie farmakologiczne. Jego celem jest zmniejszenie istniejących objawów, które to kwalifikują chorego do odpowiedniej klasy NYHA.
W przypadku pacjentów w pierwszej klasie NYHA, w której objawy są jeszcze dyskretne zaleca się stosowanie ACE inhibitorów (blokery enzymu wytwarzającego angiotensynę). Środki te, hamując powstanie angiotensyny odpowiedzialnej za skurcz naczyń, pozwalają zmniejszyć wysiłek serca przez rozszerzenie tętnic. Dodatkowo zaleca się stosowanie B-blokerów zmniejszających pobudzenie serca oraz antagonistów aldosteronu zmniejszających zatrzymywanie sodu w organizmie.
W II klasie wg NYHA, ESC zaleca się dodanie do terapii stosowanej w klasie I, blokerów receptora angiotensynowego czyli popularne sartany o działaniu zbliżonym do brokerów ACE. Jednocześnie w przeciwieństwie do wskazówek dla poprzedniej grupy chorych, w tym przypadku B-blokery stanowią nieodłączny element terapii.
W ostatnich dwóch klasach chorych (III i IV) w związku z nasilonymi objawami zaleca się dodanie do terapii antagonistę aldosteronu, powodując tym samym zwiększenie diurezy, co zmniejsza ilość zalegającej w organizmie wody oraz diuretyk pętlowy typu furosemid mający działać także na redukcje płynów.
Zobacz też: Jaka dieta jest zdrowa dla serca?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
