Wszystko zaczyna się najczęściej około 40- 45. roku życia. Zmienia się wówczas rytm menstruacji (cykl skraca się lub wydłuża), miesiączki stają się bardziej obfite lub wręcz przeciwnie wyjątkowo skąpe, kobieta obserwuje pierwsze symptomy nadmiernej potliwości (zwłaszcza w nocy). To tzw. premenopauza - kilka lat poprzedzających ostatnie krwawienie (czyli menopauzę).
Żeby sprawdzić, czy to już ten moment można zrobić badanie poziomu hormonów we krwi (trzeba mieć skierowanie od ginekologa) lub samodzielnie wykonać dostępny bez recepty test (np. Menopauza Test, cena ok. 20 zł). Jeśli wynik będzie dodatni, koniecznie trzeba skonsultować się z lekarzem, by ustalić z nim najlepszy dla danej kobiety sposób postępowania. Każda z nas (o ile oczywiście nie zdecyduje się na strategię „przetrwać”) ma do wyboru ma trzy drogi postępowania. Pozwolą one przejść przez ten trudny okres naprawdę łagodnie. Dodatkowo warto wprowadzić niewielkie zmiany w codziennej diecie.
Preparaty roślinne
Ziołowe preparaty dla kobiet po czterdziestym roku życia. Zawierają najczęściej wyciąg z soi lub pluskwicy groniastej (Cimicifuga racemosa).
Jak to działa?
Soja i pluskwica zawierają fitoestrogeny, czyli roślinne estrogeny, które w pewnym stopniu mogą zastąpić naturalne hormony kobiece. Niektóre preparaty mają dodatkowo witaminy np. D lub z grupy B, kwas foliowy lub magnez. Poza typowymi działaniami na objawy klimakterium (np. łagodzenie uderzeń gorąca) mają one również wiele innych korzystnych efektów: regulują ciśnienie tętnicze krwi, chronią układ sercowo-naczyniowy, kości, zapobiegają występowaniu nowotworów złośliwych – piersi, jelita grubego.
Jak stosować?
Przyjmowanie fitoestrogenów można rozpocząć ok. 40-45 r. ż. Pierwsze efekty pojawiają się po dwóch tygodniach. Można je brać przez wiele lat, choć warto uzgodnić to z ginekologiem.
Niektóre preparaty
Remifemin - z wyciągiem z pluskwicy.
Femestra - zawiera izoflawony sojowe, wapń, magnez, witaminę E, selen.
Climagyn - w dwóch wersjach na dzień i na noc (ta druga zawiera dodatkowo substancje ułatwiające zasypianie).
Terapia hormonalna
Hormonalna terapia zastępcza (HTZ) ma na celu uzupełnienie poziomu hormonów (m.in. estrogenów), których zaczyna brakować w organizmie kobiety. Preparaty i ich dawki dobierane są przez lekarza indywidualnie.
Kiedy zacząć i jak długo stosować?
Moment rozpoczęcia terapii HTZ jest również kwestią indywidualną. Generalnie należy rozpocząć przyjmowanie hormonów, gdy kobieta ma już tzw. objawy wypadowe (uderzenia gorąca, nocne poty, nerwowość itp.). Przed wdrożeniem HTZ należy z pewnością oznaczyć poziomy hormonów płciowych.
Nie określono do dnia dzisiejszego „bezpiecznego” czasu stosowania HTZ. Generalnie uważa się, że to około 5 lat, ale leczenie można oczywiście przedłużyć, jeżeli istnieją do tego wskazania medyczne. Kobieta musi jednak podczas całej terapii być pod ścisłym nadzorem lekarskim i robić wszelkie zalecane badania profilaktyczne.
Kto nie może brać HTZ?
Przeciwwskazaniem do tej terapii są:
- rak piersi,
- rak błony śluzowej macicy,
- krwawienie z dróg rodnych o niewyjaśnionej przyczynie,
- choroba zakrzepowo-zatorowa,
- niewydolność wątroby.
HTZ dobrana indywidualnie przynosi kobiecie wiele korzyści
Hormonalna terapia zastępcza w Polsce nie jest jeszcze zbyt popularna. Dla porównania w Niemczech stosuje ją prawie jedna czwarta kobiet w wieku 48-60 lat a u nas jedynie co dwudziesta. Tymczasem dobrze dobrana terapia ma wiele zalet. Uzupełnienie brakujących hormonów jest najskuteczniejszą metodą łagodzenia dolegliwości klimakterium, a także zapobiegania głównym problemom zdrowotnym po menopauzie (m.in. osteoporozie). HTZ, zwłaszcza podawana drogą przezskórną (plastry) chroni także serce - udowodniono na przykład, że znacznie zmniejsza ryzyko zawału u kobiet z cukrzycą
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
