Jak powstaje migotanie przedsionków?
Migotanie przedsionków powstaje, gdy do mechanizmu, który odpowiada za równomierne i synchroniczne skurcze komór i przedsionków, docierają bodźce z nieregularną częstotliwością. Mogą one powstawać w nieprawidłowym ognisku, które pojawiło się w związku z uszkodzeniem serca lub zbyt dużą aktywnością hormonów go aktywujących. Przedsionki zaczynają nagle kurczyć się z częstością 350-700 razy na minutę (w normalnych warunkach częstość ta nie przekracza 100 razy na minutę).
Sprawdź: Jak rozpoznać migotanie przedsionków?
Niestety, tak szybka praca przedsionków doprowadza do upośledzenia ich wydajności, a ponadto powoduje w nich turbulentny przepływ krwi, który predysponuje do powstawania skrzepów, szczególnie w uszku lewego przedsionka. Następnie tak powstałe skrzepy mogą stanowić materiał zatorowy, który dość często przemieszcza się do obwodowego układu krwionośnego. Najbardziej narażonym łożyskiem naczyniowym, które może zostać zablokowane przez przemieszczony z serca skrzep, są naczynia mózgowe. Zator tętnicy mózgowej może spowodować udar.
Objawy zatoru
Jeżeli zator był niewielkich rozmiarów, chory poczuje jedynie zawroty głowy lub nagłe osłabienie czy omdlenie. W innym przypadku, jeżeli zator swoją wielkością zamknie całkowicie przepływ przez ważne naczynia mózgowe, dochodzi do powstania udaru niedokrwiennego mózgu. Objawy w takim przypadku mogą być różnorodne, w zależności od lokalizacji, w jakiej powstał udar. Najczęściej są to: nagła niemożność poruszania kończynami, osłabienie bądź całkowite zniesienie czucia, nagła utrata wzroku, uczucie drętwienia, mrowienia, bóle głowy oraz trudności z mówieniem.
Nie wszyscy pacjenci z migotaniem przedsionków narażeni są na wystąpienie udaru niedokrwiennego mózgu w jednakowy sposób. Przede wszystkim uważać powinni pacjenci starsi, którzy w wywiadzie doświadczyli już epizodów przemijających ataków niedokrwiennych lub udaru mózgu. Także cukrzycy oraz chorzy z nadciśnieniem tętniczym należą do grupy podwyższonego ryzyka.
Diagnostyka
W diagnostyce ważną rolę pełni badanie echokardiograficzne, które umożliwia uwidocznienie skrzeplin w lewym przedsionku. Tacy pacjenci, nawet jeśli nie mają objawów klinicznych choroby zakrzepowo-zatorowej, powinni profilaktycznie przyjmować leki przeciwzakrzepowe bądź poddać się inwazyjnemu zabiegowi usunięcia skrzepliny z jamy serca. W zależności od stopnia ryzyka wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu, pacjenci przyjmują doustne leki przeciwzakrzepowe (acenokumarol, warfaryna) bądź kwas acetylosalicylowy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
