W postaci trwałej migotanie przedsionków (AF) rzadko dotyczy zdrowego serca i dlatego typowo występuje w podeszłym wieku. Najczęściej przyczyną jest uszkodzenie serca przez wieloletnie nadciśnienie tętnicze oraz chorobę niedokrwienną serca. Nawet do 40% osób z niewydolnością serca cierpi na tę arytmię!
Nie objawy, ale powikłania
Objawy migotania przedsionków mogą nie występować wcale lub pojawić się jako uczucie kołatania, czyli szybkiego i niemiarowego bicia serca. Mogą wystąpić również zawroty głowy, omdlenia, osłabienie i poty. Podstawą rozpoznania jest badanie EKG, które wykazuje charakterystyczne cechy. Zazwyczaj potrzebne jest również badanie obrazowe, czyli echokardiograficzne. Pokazuje ono czy serce jest zdrowe czy nie i czy ewentualnie nie doszło do powikłań choroby.
Najgroźniejszą konsekwencją arytmii jest tworzenie się skrzepów krwi w sercu. Ponieważ ruch przedsionków jest nieefektywny w przepychaniu krwi do komór, pozostaje ona w nich dłużej niż normalnie, co sprzyja procesom krzepnięcia (zgodnie z zasadą, że krew musi płynąć wartkim strumieniem, by pozostać płynna). Skrzeplina jest tworem kruchym, łatwo ulegającym rozpadowi. Jeżeli fragment skrzepu dostanie się do naczyń to wraz prądem krwi popłynie do mózgu, gdzie może „zapchać” mniejszą tętnicę i uniemożliwić dalszy dopływ krwi i tlenu. Mówimy wówczas o udarze niedokrwiennym mózgu, którego wynikiem może być śmierć, jak również trwałe inwalidztwo. Stąd tak ważne jest właściwe leczenie AF, choć może się ono wydawać z początku nieco uciążliwe.
Polecamy: Dlaczego warto leczyć miażdżycę w każdym wieku?
Jak leczymy?
Leczenie składa się z kilku elementów:
- u części chorych, zwłaszcza gdy serce nie jest bardzo zniszczone, staramy się przywrócić stan prawidłowy. Nazywamy to kardiowersją. Kardiowersja polega na podaniu leku zwalczającego arytmię lub na „porażeniu” serca prądem z elektrod przyłożonych do skóry klatki piersiowej (mniej więcej tak jak ma miejsce przy defibrylacji) i przywołaniu tym samym serca „do porządku”;
- u części chorych, u których prawdopodobnie szybko doszłoby do nawrotu choroby, dbamy za pomocą leków, aby serce pracowało w odpowiednim dla siebie tempie; ta strategia często sprawdza się u chorych w starszym wieku, z chorym sercem;
- niekiedy możliwe jest leczenie zabiegowe, zwane ablacją;
- niezbędne u wszystkich chorych jest leczenie przeciwzakrzepowe, czyli utrzymujące płynność krwi i zapobiegające jej krzepnięciu. Często nie wystarczy w tym celu sama aspiryna i należy rozpocząć leczenie tzw. doustnym antykoagulantem (Acenokumarol, Warfin). Musi ono być ściśle kontrolowane (krew nie może być za bardzo rozrzedzona, bo to grozi krwawieniami) przez pacjenta w porozumieniu z lekarzem – w tym celu bada się krew przynajmniej raz w miesiącu. Mimo to warto – udowodniono obniżenie ryzyka powikłań zatorowych, w tym udaru mózgu, nawet o 80%!
Polecamy: Jakich produktów powinny unikać osoby starsze?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
