Zaskoczenie
Istota tej metody polega na działaniu z zaskoczenia, jednak należy pamiętać, że osoba którą chce nakłonić się do leczenia podczas takiej interwencji, musi być trzeźwa, tak by mogła świadomie podjąć decyzję i zobowiązać się do podjęcia dalszych kroków. W interwencji tej biorą udział osoby bliskie. W interwencji mogą też uczestniczyć dzieci powyżej dziewiątego roku życia, jednak tylko za ich zgodą. Ważne jest też by była istotna przewaga liczebna osób namawiających (powinno być ich trzy lub cztery). Wynika to z tego, że osoba uzależniona wtedy ma mniejsze szanse skutecznego kontrargumentowania i wypierania się problemu.
Przed samym spotkaniem interwencyjnym należy odpowiednio przygotować się – poczytać literaturę fachową na temat uzależnień, przypomnieć sobie wszystkie fakty i skutki związane z piciem, poszukać profesjonalnych ośrodków uzależnień, a także najlepiej parę razy przećwiczyć przebieg takiej hipotetycznej rozmowy. Należy też pamiętać, by spotkanie z osobą uzależnioną odbyło się w cichym, spokojnym miejscu, a cała rozmowa przebiegała w duchu wyrozumiałości i troski, a nie kłótni i rozliczania z przewinień. Dobrym rozwiązaniem w tym wypadku jest, by jedna osobą była moderatorem takiej rozmowy. Cały schemat rozmowy powinien składać się z następujących części: „dobre intencje”, „fakty”, „ultimatum” oraz „oferta”.
Zobacz też: Czym się różni odtrucie alkoholowe od detoksu?
Dobre intencje
Rozmowę należy rozpocząć od wyjaśnienia celu spotkania i przyczyn, jakie były motorem zaaranżowania go. Tu kładzie się nacisk na swoje uczucia i emocje związane z nałogiem osoby bliskiej. Ważne jest, by wszystko mówić spokojnym i nieuniesionym tonem i nad tym też przede wszystkim powinna czuwać osoba moderująca rozmową. W innym przypadku może to spowodować defensywną postawę u osoby namawianej do podjęcia leczenia. Należy pamiętać o nie manipulowaniu i nie wzbudzaniu poczucia winy, ponieważ skutek może być odwrotny od zamierzonego.
Fakty
Po wyrażeniu swojej troski i obaw, przytacza się wszystkie wydarzenia i skutki związane z piciem osoby bliskiej. Przytoczone fakty muszą być dokładne (data, konkretny opis sytuacji oraz skutki) i odnosić się do tego, co się stało, co osoba zrobiła będąc pijana, a nie o jej intencjach i naszych opiniach na ten temat. Zaleca się, by wszelkie incydenty, które chce się przytoczyć, wcześniej spisać i odczytywać je w trakcie rozmowy tak, by w wyniku uniesienia, nie zapomnieć o którymkolwiek z nich.
Zobacz też: Jak pomóc uzależnionemu od alkoholu?
Ultimatum
W tej części interwencji stawia się alkoholikowi ultimatum związane z nie podjęciem leczenia odwykowego. Oczywiście musi ono być realistyczne i później konsekwentnie zrealizowane w przypadku nie zgłoszenia się na leczenie (tj. jeśli np. tak naprawdę nie jest się gotowym odejść od męża, nie należy takiego argumentu przytaczać w trakcie rozmowy). Zasada jest taka – stosowniej jest podać mniejsze ultimatum, ale możliwe do wykonania, niż większe i bez pokrycia w rzeczywistości.
Oferta
Również i ta część wymaga wcześniejszego, dokładnego przygotowania. Należy bowiem znaleźć odpowiedni ośrodek, w jakim mógłby podjąć się leczenia alkoholik. Podczas interwencji trzeba mieć przynajmniej jedną konkretną propozycję placówki z konkretnym i najlepiej bliskim terminem rozpoczęcia kuracji. Warto też zaproponować swoje towarzystwo podczas pierwszej wizyty w oddziale. Wszelkie informacje znajdują się na stronie internetowej Państwowej Agencki Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (PARPA).
Jeśli nadal masz wątpliwości, w jaki sposób przekonać osobę bliską do przerwania nałogowego picia, możesz zgłosić się do profesjonalisty zajmującego się uzależnieniami, który pomoże ci zaprojektować dokładny scenariusz interwencji.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
