To schorzenie dotyka około ¼ kobiet. Czym jest nadżerka i dlaczego tak ważne jest jej leczenie?
fot. Fotolia
Nadżerką powszechnie nazywane jest schorzenie szyjki macicy w części pochwowej, polegające na ubytku tkanki nabłonkowej. Przypomina plamkę o intensywnie czerwonym kolorze i nierównej powierzchni. Może ją wykryć lekarz podczas standardowego badania ginekologicznego. Nie można jej lekceważyć, ponieważ zaniedbana może doprowadzić nawet do powstania zmian nowotworowych.
Przyczyny
Najczęściej występuje u kobiet w wieku 25-35 lat. Mogą ją wywoływać wszelkiego rodzaju infekcje wirusowe, bakteryjne i grzybicze. Ich ryzyko wzrasta u kobiet współżyjących płciowo. Nie bez wpływu pozostaje także gospodarka hormonalna organizmu oraz porody i poronienia, a nawet stosowanie tamponów.
Objawy
Problem z nadżerką polega na tym, że zwykle nie ma żadnych objawów. Może jednak wywoływać stany zapalne, a co za tym idzie nieprzyjemne upławy i plamienia. Mogą pojawić się także niezbyt silne bóle w dole brzucha i okolicy krzyżowej. W przypadku zaawansowanej nadżerki mogą występować także krwawienia i bóle podczas stosunku.
Badanie
Po wykryciu nadżerki podczas badania ginekologicznego podstawowym badaniem, które należy przeprowadzić, jest cytologia. Ma ona na celu sprawdzenie, czy w komórkach nabłonka szyjki macicy występują nieprawidłowości. Jest to istotne, gdyż pozwala wykryć zagrożenie nowotworem.
Leczenie
Wybór sposobu leczenia zależy od wielu czynników: począwszy od rodzaju nadżerki, jej wielkości, wyniku badania cytologicznego, aż po przyczyny powodujące jej powstanie. Zbadanie przyczyn jest istotne, ponieważ jeśli stan zapalny i nadżerkę wywołują np. stosowane środki antykoncepcyjne (globulki, pianki plemnikobójcze), po ich odstawieniu może dojść do samoistnego wyleczenia.
Jeśli nadżerka jest mała, nie wywołuje stanów zapalnych, cytologia nie wykazała żadnych zmian, a kobieta nie rodziła jeszcze dzieci, lekarz może zdecydować o niepodejmowaniu leczenia. Trzeba jednak pamiętać o dokładnej obserwacji i badaniach. W przypadku, gdy występuje stan zapalny, lekarz może zalecić leczenie farmakologiczne. Małe nadżerki, szczególnie te wywołane zmianami hormonalnymi, mogą nawet się zagoić, odpowiednio stymulowane lekami.
W przypadku niewielkich zmian możliwe jest także leczenie środkami chemicznymi, które przykłada się do zmiany chorobowej, jednakże ich skuteczność jest mała, a kuracja zwykle trwa długo.
Najczęściej stosowaną metodą jest elektrokoagulacja, zwana potocznie „wypalaniem”. Polega na wypalaniu zmienionych komórek za pomocą iskry elektrycznej. Zaletą tego zabiegu jest niewątpliwie jego krótki czas - trwa zaledwie kilka minut i nie wymaga znieczulenia. Zdarza się jednak, że lekarze unikają stosowania tej metody w przypadku kobiet, które jeszcze nie rodziły, gdyż powstałe blizny na szyjce macicy mogą wywołać pewne komplikacje w trakcie porodu.
Kolejną dość powszechną metodą leczenia jest kriokoagulacja, czyli tzw. „zamrażanie”. Podobnie jak w przypadku wypalania jest to zabieg trwający kilka minut i nie wymagający znieczulenia, natomiast odznaczający się wysoką skutecznością. Tutaj rolę czynnika wywołującego martwicę zmienionych tkanek pełni sprężony azot. Tę metodę stosuje się najczęściej w przypadku dużych nadżerek.
Pamiętaj: w przypadku nadżerki najważniejsze są regularne badania ginekologiczne oraz cytologiczne. Im szybciej zostanie wykryta, tym szybciej lekarz podejmie odpowiednie kroki w kierunku jej wyleczenia!
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
