Amfetamina należy do grupy substancji psychostymulującym. Oznacza to, że stymuluje ośrodkowy układ nerwowy, w związku z czym obserwuje się znaczne pobudzenie psychoruchowe, objawiające się zwiększoną czujnością, nadpobudliwością, gotowością do „działania”, a także zmianami w zachowaniu.
Fot. Depositphotos
Charakterystyka amfetaminy
Amfetamina, zwana w środowisku także proszkiem, speedem, białym i amfą, ma zwykle
postać białego proszku w saszetkach o objętości 0,5 do 5 gramów. Aplikowana jest różnymi
drogami:
- dożylną,
- wziewną („niuchanie”),
- doustną („bomba”).
Na ogół dawką jednorazową jest 0,5 do 1 grama proszku. Efekt działania utrzymuje
się od 4 do 12 godzin. Najczęściej pierwszy kontakt z amfetaminą ma miejsce w wieku
szkolnym, u młodzieży która uczy się w szkołach ponadgimnazjalych i młodzieży studiującej.
Nierzadko jest stosowana jako czynnik pobudzający podczas imprez i zwiększonego wysiłku
umysłowego np. matura, sesja. Amfetamina uzależnia psychicznie.
Objawy zatrucia amfetaminą
- bezsenność, euforia, spadek lub wzrost łaknienia (stosowana przez niektórych w celu odchudzania),
- poczucie przypływu sił intelektualnych i fizycznych,
- agresja, niepokój, drżenia i drgawki,
- senność, apatia,
- drętwienia, mrowienia w kończynach,
- omamy i urojenia, a także zaburzenia świadomości,
- rozszerzenie źrenic, suchość w jamie ustnej, katar (wciąganie przez nos), nudności, wymioty, bóle brzucha,
- wzrost ciśnienia, kołatania serca, wzrost temperatury ciała i zaczerwienienie twarzy,
- przyspieszenie oddechu, wzmożona potliwość,
- przy długotrwałym stosowaniu: krwawienia z nosa, skrajny głód narkotykowy po zaprzestaniu aplikowania narkotyku.
Przy dużych dawkach i zatruciu często dochodzi do śmierci z powodu zaburzeń układu
krążenia i termoregulacji (przegrzanie organizmu). Uzależnienie skrajnie wyniszcza. Wiedzie
do ostrych stanów psychotycznych z nieprzyjemnymi urojeniami prześladowczymi i ksobnymi oraz omamami.
W naszym kraju niestety wzrasta zainteresowanie tym narkotykiem. Z roku na rok rośnie
liczba „konsumentów” i zapotrzebowanie na amfetaminę…
Źródła:
Cameron A. D., Sidorowicz S.K.: Psychiatria. Crash Course. Elsevier Urban&Partner. Wrocław
2005, 2009 (dodruk)
Heitzman J. (red.): Psychiatria. Podręcznik dla studiów medycznych. PZWL. Warszawa 2007
Petit. J.R., Sidorowicz S.K. (red. wyd. I polskiego): Psychiatria ratunkowa. Elsevier
Urban&Partner. Wrocław 2007
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
