Łazienko nadchodzę
Do objawów pęcherza nadreaktywnego zaliczamy:
- Częste oddawanie moczu. Wielokrotne oddawanie niewielkich ilości moczu. Towarzyszą temu bolesne parcia.
- Parcia naglące. Niepohamowana, nagła potrzeba oddania moczu. Powodują ją nieprawidłowe skurcze pęcherza.
- Nietrzymanie moczu z parcia. Wyciek moczu niezależny od naszej woli. Niepohamowane parcie na pęcherz.
- Powyższe objawy mogą występować oddzielnie jak i w połączeniu ze sobą.
Czynnikiem wywołującym niekontrolowane skurcze pęcherza mogą być:
- Zmiana temperatury otoczenia.
- Stres.
- Silna emocja.
- Szum wody z kranu.
W rezultacie chory nie jest w stanie na czas dotrzeć do toalety.
Według badań Milsona, przeprowadzonych na 2mln europejskich pacjentów z dolegliwością pęcherza nadreaktywnego wykazało, że częstomocz (85%), parcie naglące (54%) oraz nietrzymanie moczu z parcia (36%) były najczęściej wymienianymi objawami.
40% pacjentów nie rozmawiało o swojej dolegliwości z lekarzem, a z pozostałych 60% zaledwie 27% było poddanych leczeniu.
Nietrzymanie moczu dwa razy częściej dotyczy kobiet. Niekiedy nietrzymanie moczu z parcia występuje wraz z wysiłkowym nietrzymaniem moczu (NTM).
Czytaj również: Wysiłkowe nietrzymanie moczu - jakie badania wykonać?
Jeden ból, wiele przyczyn
Do najczęstszych przyczyn pęcherza nadreaktywnego zaliczamy:
- Przerost gruczołu krokowego.
- Choroby neurologiczne (stwardnienie rozsiane, choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, uraz rdzenia kręgowego, udar mózgu).
- Operacje w miednicy mniejszej.
Najczęściej jednak przyczyna powstawania pęcherza nadreaktywnego nie jest znana.
Wiele chorób daje podobne objawy, które towarzyszą pęcherzowi nadreaktywnemu. Poddając się badaniom należy, zatem wykluczyć zakażenie układu moczowego i płciowego, choroby nerek, moczówkę prostą, cukrzycę.
Bolesne parcie, częste oddawanie moczu, ból podbrzusza występujące w nocy, mogą wskazywać na zespół jelita nadwrażliwego.
W celu wykluczenia powyższych chorób należy przeprowadzić badanie moczu, test wkładkowy (pomiar ilości wyciekającego moczu), USG jamy brzusznej (ocenia ilość zalegającego moczu w pęcherzu), badanie urodynamiczne.
Jeżeli istnieje podejrzenie zaburzeń układu nerwowego lekarz może zlecić rezonans magnetyczny. Badanie to ze względu na wysoki koszt (około 500zł) jest wykonywane jako ostatnie.
Pozwólmy sobie pomóc
Leczenie pęcherza nadreaktywnego polega na podawaniu preparatów ograniczających nadmierne skurcze pęcherza. Do takich preparatów zaliczamy leki antycholinergiczne i spazmolityczne, rozkurczające mięśnie gładkie.
Polecamy: Ćwiczenia na nietrzymanie moczu
Do najpopularniejszych należy:
- Oksybutynina. Najtańsza, stosunkowo skuteczna, lecz mająca uciążliwe skutki uboczne. To ze względu na nie wielu chorych przerywa kuracje.
- Tolterodyna. Mniejsze działania niepożądane.
- Solifensacyna. Dobra tolerancja i skuteczność, ale cena bywa dla wielu zbyt wysoka.
W Wielkiej Brytanii wprowadzono do użytku plastry o nazwie Kentera, które zawierają oksybutynine. W ciągu dnia substancja jest uwalniana przez skórę. Zaletą plastrów jest większa tolerancja na lek i wygodniejsze stosowanie.
Dopęcherzowo podaje się także preparaty miejscowo znieczulające, takie jak lignokainę, która zmniejsza dolegliwości, lecz jej działanie trwa krótko.
W przypadku, gdy wszystkie wymienione powyżej środki nie przynoszą rezultatu, wykorzystywane są neurotoksyny. Wstrzykiwane w ścianę pęcherza, porażają włókna nerwowe odpowiadające za nadmierne skurcze pęcherza i powodowany nimi ból.
Wlewka resinifarotoksyny działa przez około pół roku zwiększając pojemność pęcherza i neutralizując uczucie parcia. Toksyna botulinowa (BTX-A) uznawana jest za wysoce skuteczną, dobrze tolerowaną i o długotrwałym działaniu (jedna dawka wystarcza nawet na 9 miesięcy).
Jeżeli również neurotoksyny nie przynoszą ulgi pacjentowi, a choroba grozi uszkodzeniem górnych dróg moczowych, wówczas stosuje się metody chirurgiczne. Mają one na celu odnerwienie pęcherza. Zabiegi te ze względu na inwazyjność, są ostateczną formą leczenia.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
