POChP – czy warto było „chodzić na dymka”?

Według WHO „POChP jest chorobą, której można zapobiegać i skutecznie leczyć. Występują w niej znaczące zmiany pozapłucne, mogące wpływać na ciężkość choroby indywidualnie u poszczególnych chorych
/ 24.12.2008 22:59
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc (POChP)
Według WHO „POChP jest chorobą, której można zapobiegać i skutecznie leczyć. Występują w niej znaczące zmiany pozapłucne, mogące wpływać na ciężkość choroby indywidualnie u poszczególnych chorych. Zmiany płucne charakteryzują się niecałkowicie odwracalnym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Ograniczenie to jest zwykle postępujące i wiąże się z nieprawidłową odpowiedzią zapalną płuc na szkodliwe pyły lub gazy. Przewlekłe ograniczenie przepływu powietrza jest spowodowane zarówno przez chorobę drobnych dróg oddechowych (obturacyjne zapalenie drobnych oskrzelików), jak i destrukcję miąższu płucnego (rozedmę) występujących z różnym nasileniem u poszczególnych chorych.”
*obturacja = zwężenie

POChP – czy warto było „chodzić na dymka”?

Najważniejsze zmiany pozapłucne spowodowane POChP:
  • zaburzenia stanu odżywienia,
  • zmniejszenie masy i osłabienie mięśni szkieletowych, 
  • lęk/depresja,
  • zmiany w układzie krążenia, 
  • osteoporoza, 
  • przewlekła anemia normobarwliwa i normocytarna

Cztery stadia ciężkości przewlekłej obturacyjnej choroby płuc wg klasyfikacji spirometrycznej
:
  1. stadium I – choroba łagodna,
  2. stadium II – umiarkowana, 
  3. stadium III – ciężka,
  4. stadium IV – bardzo ciężka.

Przyczyny:
  • palenie tytoniu (90% przypadków)
  • palenie bierne
  • przebywanie w zadymionych pomieszczeniach
  • czynniki genetyczne (palacze)
  • zanieczyszczenie środowiska., 
  • praca w niesprzyjających warunkach np. pyły, 
  • nawracające zakażenia wirusowe i bakteryjne.

Objawy :
  • okresowy lub codzienny przewlekły kaszel
  • zazwyczaj poranne, przewlekłe odkrztuszanie plwociny
  • duszność przy wysiłku, a następnie nawet w spoczynku
  • uczucie „ciasnoty” w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu
  • przyjmowanie pozycji ułatwiającej oddychanie: siedząca z pochyleniem do przodu i podparciem na rękach
W cięższej postaci:
  • używanie dodatkowych mięśni oddechowych
  • wciąganie przestrzeni międzyżebrowych podczas wdechu
  • wdech przez „zasznurowane” usta
  • utrata masy ciała jest (źle prognozuje)
Chorobę rozpoznaje się po typowym obrazie klinicznym i wyniku spirometrii. POChP jest często mylona przez ludzi z astmą, ponieważ w obu przypadkach mamy do czynienia ze stanem zapalnym dróg oddechowych. Objawy w POChP występują niemalże stale. Istotnym elementem leczenia jest zapobieganie i terapia zaostrzeń, znacznie utrudniających życie. Przede wszystkim bezdyskusyjnie należy rzucić palenie lub wyeliminować czynniki sprzyjające powstaniu schorzenia. Niejednokrotnie osoby chore nie są w stanie wykonywać samodzielnie czynności dnia codziennego. Wysiłek fizyczny może wyzwolić zadyszkę lub duszność. Tryb życia tych chorych z czasem zmienia się na bierny, a następnie dochodzi do sytuacji gdy chory nie jest w stanie sam się umyć czy ubrać. Choroba straszliwie postępuje. Cierpiący na POChP umiera przez stopniowe uduszenie... A można było temu zapobiec.

Katarzyna Ziaja

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA