Co ma wspólnego zatorowość płucna z żylakami?
Badania pokazują, że zatorowość płucna dotyczy 0,1 pacjentów leczonych chirurgicznie. Szczególną grupą są tu pacjenci starsi operowani z powodu złamania kości udowej - nawet u 10% może rozwinąć się zatorowość płucna w okresie pooperacyjnym. Dzieje się tak również w przypadku 2% pacjentów planowej operacji biodra.
Zmiany zakrzepowe znajdujące się w żyłach kończyn dolnych gromadzą się przy ścianach naczyń, zwężając ich światła. W warunkach temu sprzyjających potrafią się oderwać i trafić z krążeniem żylnym do prawej części serca, a następnie do płuc. Zatykając tętnicę płucną mogą doprowadzić do rozwoju zatorowości, stanu zagrażającego życiu, w formie masywnej kończącego się najczęściej zgonem.
Od czego zależy rozległość zmian zakrzepowo-zatorowych
Rozległość zmian zakrzepowych w okresie pooperacyjnym jest w znacznym zakresie związana z typem operacji. Im bardziej inwazyjny zabieg, tym ryzyko rośnie. Wiele przypadków jest praktycznie niemych klinicznie lub skąpo objawowych, objawiają się delikatną opuchlizną kończyny, wzmożonym uciepleniem oraz bólem przy grzbietowym zgięciu stopy.
Kto jest szczególnie narażony?
W szczególny sposób na rozwój tego rodzaju powikłań w okresie okołooperacyjnym narażone są osoby ze zmianami genetycznymi, tzw. mutacjami odpowiedzialnymi za zwiększoną krzepliwość krwi. Podobnie narażenie jest dużo większe w przypadku kobiet stosujących środki antykoncepcyjne. Gdy u pacjenta pogorszy się znacznie stan ogólny, w wyniku sepsy czy nowotworu, zakrzepica może przybrać ciążki obraz. Czas ciąży jest również okresem, gdy rośnie ryzyko rozwoju zakrzepicy. Osoby, które już przeszły chorobę zakrzepową oraz powyżej 75 lat powinny zostać przebadane pod tym kątem.
Wśród osób z grup podwyższonego ryzyka, najczęściej już przed operacją dobiera się odpowiednie leki tak, by zmniejszyć ryzyko rozwoju poważnych powikłań zatorowych, jednocześnie chroniąc pacjenta przed wykrwawieniem się. Stosuje się leki z kilku grup oraz często specjalne rajstopy przeciwzakrzepowe. Profilaktykę przedłuża się do około 3 tygodni po operacji.
Diagnostyka zmian zakrzepowo- zatorowych w okresie okołooperacyjnym
Przede wszystkim stosuje się badanie przedmiotowe i wywiad, które umożliwiają lekarzowi na podejrzenie takiego stanu. Następnie pobiera się badania z krwi oraz wykonuje badanie dopplerowskie żył kończyn dolnych lub ewentualnie badanie z kontrastem.
Największa obawa
Poważna zatorowość płucna objawia się nagłą dusznością i niewydolnością układu krwionośnego, bólem w klatce piersiowej, tarciem opłucnej, odksztuszaniem krwistej wydzieliny. W przypadku zmian o mniejszym nasileniu na uwagę zasługują duszność i ból w klatce piersiowej oraz dezorientacja pacjenta. W diagnostyce stosuje się badania obrazowe i funkcjonalne układu oddechowego. Leczenie polega na podawaniu leków przeciwkrzepliwych w bardzo dużych dawkach i musi być prowadzone w warunkach szpitalnych o intensywnym nadzorze.
Koniecznie zapoznaj się z: Żylaki żołądka
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
