Rumień zakaźny (choroba piąta, łac. erythema infectiosum, ang. fifth disease) jest to zakażenie wywołane przez Parvovirus B19. Choroba ta występuję najczęściej u niemowląt i dzieci w wieku 6-10 lat. Rumień zakaźny przenoszony jest drogą kropelkową; do zakażenia może dojść również drogą krwiopochodną i przezłożyskowo.
Objawy kliniczne
Objawy tej choroby występują nagle. Na policzkach pojawia się rumień, często opisywany jako „obraz uderzonego policzka”, rzadko występuje gorączka. Rumień przenosi się na resztę ciała, tułów, ręce, ramiona, dłonie i nogi. Zmiany mają charakter koronkowych lub siateczkowych rumieni.
Wysypka może słabnąć i przybierać na sile przez kilka kolejnych dni. Zazwyczaj mija po 7 dniach, jednak może nawracać w ciągu kilku następnych tygodni.
U osób dorosłych choroba trwa znacznie dłużej, utrzymuje się około 3 tygodni i wiąże z ostrymi bólami, a nawet zapaleniem stawów. Najczęściej zajęte są stawy nadgarstka, dłoni i stawy kolanowe. W przypadku wytępienia bardzo silnych bólów zaleca się zastosowanie leków przeciwbólowych.
Obniżona odporność chorego
Oprócz uporczywego świądu, choroba nie niesie za sobą żadnych konsekwencji, chyba, że osoba zakażona ma osłabiony system immunologiczny – jest chora na białaczkę, AIDS, czy chorobę hemolityczną. W takich przypadkach Parvovirus B19 może powodować przewlekłą niedokrwistość. Dzieje się tak dlatego, że osoby te, nie są w stanie pozbyć się ze swojego organizmu wirusa, który atakuje komórki wytwarzające krwinki czerwone.
Warto wiedzieć: Uważaj na choroby wirusowe!
Zakażenie w czasie ciąży
Groźne powikłania rumienia zakaźnego mogą wystąpić podczas ciąży. Może wtedy dojść do przezłożyskowego przeniesienia zakażenia. Jednym z niebezpiecznych powikłań jest obrzęk płodu, dzieje się tak dlatego, że wirus atakuje krwinki czerwone płodu, co powoduje u niego niedokrwistość oraz niewydolność krążenia. Może to doprowadzić do samoistnych poronień.
W przypadku zakażenia się Parvovirusem B19 w czasie ciąży należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza, który zaleci badanie USG oraz zbada krew z płodu, pobierając ją z pępowiny. Jeżeli dojdzie do niedokrwistości płodu, stosuję się wewnątrzmaciczną transfuzje krwi.
Diagnostyka
W przypadku małego dziecka, mimo że choroba ta przebiega łagodnie, warto zaprowadzić je do lekarza, by ten wykluczył inne choroby oraz wypisał lek na świąd. Przez cały okres choroby dziecko powinno zostać w domu, by nie zarażać pozostałych osób.
Leczenie
Zakażenie nie wymaga leczenia przyczynowego. Nie istnieje jeszcze szczepionka chroniąca przed zakażeniem Parvovirusem B19, lekarze mogą jedynie przepisać leki łagodzące świąd, a dzieciom, które mają niską odporność lub niedokrwistość podać immunoglobuliny.
Polecamy: Czy transfuzja krwi jest bezpieczna?
Artykuł powstał na podstawie książki „Choroby zakaźne” Emmy Nickerson (redakcja wydania pierwszego polskiego Krzysztof Simon; Wydawnictwo Urban&Partner, 2007).
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
