Rzeżączka to kolejna choroba weneryczna, czyli przenoszona drogą płciową. Mikrobem odpowiedzialnym za jej powstanie, jest bakteria, zwana dwoinką rzeżączki (Neisseria gonnorhoeae). Atakuje ona narządy płciowe, odbyt, jamę ustną, a także oczy. Nieleczone zakażenie rzeżączkowe, niesie ze sobą ryzyko wielu groźnych powikłań.
Jak może dojść do zakażenia?
Rzeżączką można zarazić się przez kontakt, zwłaszcza seksualny, z osobą zakażoną. Ponadto bakteria przenosi się również, podczas używania przyborów higienicznych, osoby zakażonej (mydło, gąbka, ręcznik) oraz pościeli i bielizny. Infekcji mogą też ulec noworodki podczas porodu, przedostając się przez kanał rodny matki. Dlatego tak ważne jest wykonanie wszelkich wymazów bakteriologicznych z pochwy, przed planowym rozwiązaniem.
Jakie są objawy rzeżączki?
Choroba atakuje zarówno kobiety, jak i mężczyzn. U kobiet manifestuje się następująco:
- okres wylęgania bakterii: 7-14 dni
- ropne upławy
- ból i pieczenie podczas mikcji
- zaburzenia miesiączkowania (nieregularność, brak krwawienia)
- obrzęk i bolesność warg sromowych
- z czasem niepłodność
W początkowym stadium, rzeżączka u kobiet przebiega dość niecharakterystycznie i jest mylona z innymi infekcjami. Wiarygodną diagnozę, daje wykonanie wymazu bakteriologicznego z pochwy.
Z kolei u mężczyzn, choroba daje o sobie znać w różnoraki sposób. Objawy mogą pojawić się szybko lub dopiero po jakimś czasie:
- okres wylęgania jest krótszy niż u kobiet i wynosi 3-5 dni
- pieczenie cewki moczowej
- wzmożony wypływ śluzu z cewki lub pojawienie się ropnej wydzieliny
- ból i pieczenie podczas mikcji i erekcji
Czym skutkuje zaniedbanie leczenia?
Zaniedbanie leczenia jest obarczone wieloma powikłaniami. U kobiet są to zapalenia w obrębie miednicy mniejszej, głównie przydatków i jajowodów; tworzenie się zrostów, wpływające na ujawnienie się niepłodności. Infekcja rzeżączką sprzyja także rozwinięciu się ciąży pozamacicznej. Oprócz tego istnieje ryzyko zakażenia organizmu i zapaleń stawów. Ponadto, podczas porodu, może dojść do zakażenia dziecka. Zazwyczaj dotyczy ono oczu i manifestuje się jako gonokokowe zapalenie spojówek, wiodące do poważnego uszkodzenia wzroku.
U mężczyzn natomiast, nieleczona infekcja wiedzie do zapalenia najądrzy, prostaty, niepłodności, jak również zapalenia stawów i opon mózgowo-rdzeniowych. Zauważa się również istotny udział dwoinki rzeżączki w etiologii nowotworów prostaty i pęcherza moczowego.
U obu płci, bakteria może zatem powodować posocznicę, infekcje układu moczowego, zapalenia stawów, mięśnia sercowego, opon mózgowo-rdzeniowych, jak również stać się przyczyną niepłodności.
Jak leczymy rzeżączkę?
Z uwagi na grożące powikłania, warto szybko udać się do lekarza, by ten wdrożył odpowiednie leczenie. Rozpoznanie ustala się na podstawie wykonania wymazu bakteriologicznego z chorych miejsc. Można też zrobić antybiogram, dzięki któremu zastosuje się antybiotyk o najwyższej skuteczności, zabijający dwoinkę. Kiedyś była to penicylina, ale z uwagi na uodpornienie się bakterii, na ten lek, zazwyczaj stosuje się ceftriakson, cefiksym, ciprofloksacynę lub ofloksacynę. Należy poddać leczeniu oboje partnerów i zaleca się wstrzemięźliwość seksualną w trakcie terapii. Po leczeniu powinno się wykonać kolejne badanie bakteriologiczne, a gdy mikrob nie został unicestwiony – przejść kolejną antybiotykoterapię, innym lekiem. Trzeba też pamiętać, o działaniach ubocznych antybiotyków i zadbać o podaż probiotyków w formie kapsułek.
Czy istnieje jakakolwiek forma profilaktyki tej choroby?
Jedyne formy profilaktyki, to:
- higieniczny tryb życia
- stosowanie prezerwatyw podczas stosunków pochwowych, analnych i oralnych
- ograniczenie liczby partnerów
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
