Poznaliśmy już bardziej szczegółowo zoofilię, nekrofilię i sitofilię. Są to parafilie, które
niekoniecznie muszą być otwarcie i wyrozumiale przyjmowane przez społeczeństwo. Niemniej warto wiedzieć, że są to zaburzenia, które jedynie w skrajnościach wymagają interwencji seksuologicznej lub psychiatrycznej. Ma to miejsce wówczas gdy istnieje zagrożenie zdrowia lub życia partnera, osoby zainteresowanej lub gdy praktyka sprawia jej cierpienie psychiczne.
Sadyzm i masochizm to kolejne parafilie, które pragniemy przedstawić od tej strony, nieco
klinicznej. Dla przypomnienia, parafilia, to nowa nazwa dewiacji seksualnej, definiowana jako
fantazje seksualne, pragnienia, bodźce lub zachowania obejmujące: obiekty niebędące ludźmi, cierpienie związane z poniżaniem dzieci lub innych osób, niewyrażających na to świadomej zgody.
Według klasyfikacji ICD-10, obie te parafilie występują jako jedna: sadomasochizm, w której
obserwuje się współistnienie sadyzmu i masochizmu, co w zachowaniach seksualnych bywa
interpretowane jako „wymiana ról” u partnerów. Jeden czerpie przyjemność z tego, że dręczy,
a drugi z poczucia winy, poniżenia. Różnicę między sadyzmem i masochizmem możemy luźno
skojarzyć z anegdotą:
Masochista niemalże w ekstatycznym uniesieniu mówi do sadysty: „no uderz mnie!”
Sadysta przesycony tym samym, odpowiada: „nie!”
Masochista bowiem „lubi cierpieć”, a sadysta „zadawać cierpienie” zarówno fizyczne, jak i
psychiczne.
Słowo o sadyzmie
Sadyzm jest parafilią, w której osiągnięcie satysfakcji seksualnej, nie może być osiągnięte na
drodze innej niż dręczenie, znęcanie się psychiczne (częstsze u kobiet) bądź fizyczne (częstsze
dla mężczyzn) nad partnerem. Inną, specyficzną odmianą sadyzmu jest zoosadyzm, w którym
dręczenie zwierząt przyprawia oprawcę o podniecenie seksualne.
Słowo o masochizmie
Masochizm jest parafilią podobną do sadyzmu. Satysfakcja seksualna jest osiągana w wyniku
cierpień fizycznych i psychicznych, zadawanym sobie lub partnerowi, zamiast lub podczas
kontaktów seksualnych. Masochizm może się przejawiać w podporządkowaniu się partnerowi,
samoponiżaniem, tak w marzeniach, jak i wyobraźni oraz realizacji potrzeb poza stałym związkiem
partnerskim. Masochiści mogą też prowokować partnera do agresji i szeroko pojętego sadyzmu.
Zwykle czynności sadomasochistyczne to krępowanie kogoś, bicie, chłostanie, drapanie,
gryzienie, wbijanie paznokci i wyrywanie włosów. Często przemilczane i skrzętnie ukrywane w
tajemnicy (z racji wstydu), są pragnienia odnoszące się do smarowania ciała partnera wydalinami
i wydzielinami, jak np. kał (koprofilia), mocz (urofilia) oraz wywoływanie wymiotów np. lekami,
zbyt głębokim wkładaniem członka do ust, wypijaniem moczu, zjadaniem kału, spijaniem krwi
miesiączkowej (emetofilia). Krańcową postacią sadomasochizmu bywa mord z lubieżności
(eretofonofilia). Skomasowanie się dwóch antagonistycznych tendencji, takich jak miłość i
nienawiść, „osiągają swe szczytowe wyładowanie w akcie seksualnego złączenia i zniszczenia”.
Leczenie parafilii
Ukryta sensytyzacja to jedna z metod leczenie parafilii. Pacjent uczy się „łączenia wyobrażeń
o treści parafilii z pełnymi upokorzenia konsekwencjami”. Podobnym sposobem jest terapia
awersyjna, w której owe wyobrażenia kojarzy się z niemiłym, a wręcz ohydnym zapachem lub
smakiem. Jednak takie zabiegi mogą sprawić przyjemność masochiście, więc raczej z nimi trzeba
postępować ostrożnie. Stosuje się również indywidualną i grupową terapię psychoanalityczną.
Niekiedy wdraża się też farmakoterapię, która ma na celu obniżenie popędu seksualnego.
Opracowano na podstawie:
1. Ziaja K., Charakterystyka wybranych zaburzeń psychoseksualnych (praca dyplomowa),
ŚUM, Katowice 2010
2. Heitzman J., Psychiatria podręcznik dla studiów medycznych, PZWL, Warszawa 2007
3. Cameron A. D., Sidorowicz S. K. (red. wyd. polskiego), Psychiatria – Crash Course,
Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2005
4. Skrzypulec V., Wstęp do seksuologii, Wydawnictwo Kwieciński, Katowice 2005
5. Kępiński A., Z psychopatologii życia seksualnego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2003
6. Lew-Starowicz Z., Zdrojewicz Z., Dulko S., Leksykon seksuologiczny, Wydawnictwo
Continuo, Wrocław 2002
7. Bilikiewicz A., Psychiatria podręcznika dla studentów medycyny, PZWL, Warszawa 2000
8. Lew-Starowicz Z., Miłość i seks słownik encyklopedyczny, Wydawnictwo EUROPA,
Wrocław 1999
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
