Pierwszym krokiem jest badanie preparatu pod mikroskopem po wcześniejszym zmieszaniu go z wodorotlenkiem potasowym. Metoda ta jest orientacyjna – ma na celu ocenę samej obecności grzyba w badanym materiale. Kolejna i umożliwiająca najdokładniejszą ocenę metoda to posiew próbki na odpowiednie pożywki i obserwacja wzrostu kolonii grzybów. Do pożywek dodawane są między innymi antybiotyki eliminujące wzrost bakterii oraz różne związki chemiczne, umożliwiające identyfikację gatunkową grzybów. Ostatnim krokiem jest określenie lekowrażliwości danego grzyba, umożliwiające tzw. antybiotykoterapię celowaną, zwiększającą prawdopodobieństwo wyleczenia konkretnej grzybicy. Współcześnie istnieje także możliwość wykonywania badań serologicznych – poszukiwania we krwi pacjenta przeciwciał przeciwgrzybiczych. Stosunkowo proste jest badanie w tzw. lampie Wooda, wykorzystującej zjawisko fluorescencji niektórych gatunków grzybów w jej świetle. W łupieżu pstrym jest to barwa żółta, zaś w grzybicy drobnozarodnikowej – zielonkawa. Natomiast zmienione chorobowo paznokcie można oglądać pod lupą.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
