Dawka wspomagająca szczepionki przeciwko kokluszowi, znana jako Tdap, chroni przed tężcem, błonicą oraz kokluszem. Podobna kombinacja jest podawana niemowlętom i dzieciom między 2. miesiącem życia a 6. rokiem życia.
Oryginalne szczepionki zawierały całe bakterie krztuśca i były wyjątkowo skuteczne w zapobieganiu epidemiom. Jednak obawy o bezpieczeństwo spowodowały, że w latach 90. ubiegłego wieku wprowadzono tzw. szczepionki acelularne. Badania wykazały, że tego typu szczepionki są o wiele słabsze niż starsze wersje, a to wyjaśnia dlaczego epidemie krztuśca są coraz częstsze w USA.
Wspomagająca szczepionka Tdap została wprowadzona w 2005 roku. Dr Baxter z Kaiser Permanente w USA, pomysłodawca badania Vaccine Study Center, przyjrzał się danym z Kalifornii z lat 2006-2011, kiedy to stan ten przeżywał największe epidemie krztuśca od 50 lat.
Porównał informacje na temat 668 osób, które chorowały na krztusiec, z informacjami na temat 10 098 osób, u których wyniki badań w kierunku krztuśca były negatywne, oraz na temat 21 599 osób, którzy nigdy nie zachorowali. 25% osób z krztuścem było zaszczepionych Tdap, w porównaniu do 32% osób, u których nie wykryto choroby.
Naukowcy obliczyli, że wspomagająca szczepionka była skuteczna w zapobieganiu krztuścowi w zaledwie 53-64%. Dla porównania, aktualna szczepionka przeciwko odrze, ospie i śwince oferuje ochronę w 95%.
– Wiadomym, że odporność oferowana przez szczepionkę acelularną jest z biegiem czasu coraz mniejsza w porównaniu do odporności zapewnianej przez oryginalną szczepionkę starszego typu. Zdecydowanie potrzebujemy nowej szczepionki – uważa dr Baxter.
Polecamy: Jak rozpoznać, czy dziecko choruje na krztusiec?
Źródło: sciencenews.pl/ mk
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
