Nosicielstwo pneumokoków występuje w Polsce bardzo często i sięga w skupiskach dzieci (żłobkach, przedszkolach, domach dziecka) nawet 60%, korelując dodatnio z częstością zachorowań. Nosicielstwo nie jest równoznaczne z zachorowaniem. Jednak w okresach obniżonej odporności bakterie mogą migrować z jamy ustnej i gardła do zatok lub ucha środkowego, powodując nieinwazyjne zakażenia. W przypadku, gdy pneumokoki dostaną się do krwi, a stamtąd do innych tkanek i narządów, może dojść do poważnych chorób, takich jak sepsa i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych czy zapalenia płuc.
Pneumokoki są coraz groźniejsze dla niemowląt i małych dzieci, ze względu na ich ogromną zjadliwość. Wynika ona tego, że bakterie te posiadają specjalne otoczki, które czynią je niewidzianymi dla układu odpornościowego małego dziecka. Dodatkowo, często wykazują oporność nie tylko na popularne leki, takie jak penicylina, lecz również na antybiotyki wyższej generacji.
Dzięki szczepieniom ochronnym można uniknąć trwałych następstw zakażenia, w postaci uszkodzenia układu nerwowego, upośledzenia umysłowego, pojawienia się napadów padaczkowych i zaburzeń słuchu. Wprowadzenie takich szczepień pozwoli również na poprawę sytuacji epidemiologicznej w Polsce – pneumokoki przestaną rozprzestrzeniać się w populacji, co pozwoli na skuteczniejsze leczenie i spowolnienie wytwarzania oporności przez bakterie.
Zobacz też: Co powinniśmy wiedzieć o szczepieniach niemowląt?
Źródło: dodatek „Zdrowie” do „Dziennika Gazety Prawnej”, 31.05.2011/mk
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
