fot. Fotolia
Jak można się zarazić wirusowym zapaleniem wątroby typu A?
Wirusowe zapalenie wątroby typu A to tzw. żółtaczka pokarmowa.
Do zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby typu A dochodzi najczęściej, gdy wypijemy zanieczyszczoną wirusami wodę, a także po spożyciu surowych pokarmów w niej mytych. Czynnikiem sprzyjającym zachorowalności jest bliski kontakt z osobą zakażoną, która jest we wczesnym okresie choroby, który przebiega bezobjawowo, a chory nie jest tego świadomy.
WZW typu A jest poważną chorobą, a jej objawy mogą utrzymać się nawet do 6 miesięcy. Osoby, u których współistnieją przewlekłe schorzenia wątroby, są narażone na wystąpienie ciężkiego, zagrażającego życiu uszkodzenia wątroby.
Zakażeniu WZW typu A można zapobiec poprzez przestrzeganie zasad higieny podczas przygotowywania posiłków, unikanie spożywania produktów surowych, a podczas wyjazdów korzystanie ze sprawdzonych źródeł wody pitnej i pożywienia.
Najskuteczniejszą metodą ochrony przed WZW A jest szczepionka.
Kto powinien się zaszczepić przeciwko WZW A?
Zgodnie z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych szczepienie przeciwko WZW A jest zalecane:
- osobom, które planują wyjazd do krajów, w których występuje wysoka i pośrednia endemiczność zachorowań na WZW A,
- dzieciom w wieku: przedszkolnym, szkolnym, młodzieży, które wcześniej nie chorowały na WZW A,
- osobom, które mają kontakt z żywnością (produkcja, dystrybucja), zatrudnionym przy odpadach komunalnych i płynnych nieczystościach, a także konserwacji urządzeń używanych w tym celu.
Aby ochrona była długotrwała, należy przyjąć dwie dawki szczepionki podawane w schemacie 0, 6 – 12 miesięcy.
Zobacz też: Szczepienia przeciwko WZW, czyli najskuteczniejsza metoda profilaktyki (wywiad)
Jak można się zarazić wirusowym zapaleniem wątroby typu B?
Wirusowe zapalenie wątroby typu B (czyli żółtaczka wszczepienna) jest jedną z najgroźniejszych i najpoważniejszych chorób zakaźnych.
Główną drogą zakażenia jest naruszenie ciągłości tkanek, a także wprowadzenie zakażonej wirusem HBV krwi.
Ryzyko zakażenia się WZW typu B można podzielić na związane z zabiegami medycznymi i nie medycznymi.
Ryzyko związane z zabiegami medycznymi to między innymi:
- przeszczep zakażonej tkanki,
- przetoczenie krwi lub preparatów krwiopochodnych zakażonych wirusem HBV,
- badania diagnostyczne: gastroskopia, dializa,
- wszelkie zabiegi związane z użyciem niesterylnych, zakażonych wirusem WZW typu B sprzętów, np. strzykawek, igieł.
Ryzyko związane z zabiegami niemedycznymi:
- wizyta w salonie kosmetycznym, fryzjerskim, w gabinecie stomatologicznym, w salonie tatuażu,
- używanie jednej igły, np. wśród narkomanów,
- kontakt seksualny – zwłaszcza u homoseksualistów,
- zakażona matka może zarazić płód lub małe dziecko – najczęściej do zakażenia dochodzi podczas porodu.
Również i w tym przypadku najskuteczniejszą metodą ochrony przez wirusem WZW typu B jest szczepionka. Nie można też zapomnieć o używaniu jednorazowego lub wysterylizowanego sprzętu medycznego.
Kto powinien się zaszczepić przeciwko WZW B?
Obowiązkowemu szczepieniu przeciwko WZW B podlegają:
- noworodki i dzieci (zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych),
- uczniowie szkół medycznych, którzy nie byli szczepieni przeciw WZW typu B,
- osoby, które są szczególnie narażone na zakażenie w wyniku styczności z chorymi zakażonymi wirusem HBV, osoby pracujące w służbie zdrowia,
- osoby zakażone wirusem zapalenia wątroby typu C.
Osoby, którym zaleca się szczepienie przeciwko WZW typu B:
- pacjenci przygotowujący się do zabiegów medycznych,
- dzieci i młodzież nie objęta dotąd szczepieniem,
- osoby, którzy bardzo często zmieniają partnerów seksualnych.
Zobacz też: Jak można się zarazić wirusowym zapaleniem wątroby typu C?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
