Dyslipidemia – co to takiego?
W naszej krwi obecne są lipidy, do których zaliczamy cholesterol lub triglicerydy. Niewielka ich pula krąży w postaci wolnej, pozostałe przenoszone są w specjalnych strukturach lipoproteinach – LDL (popularnie zwanych „złym cholesterolem”), HDL (potocznie „dobry cholesterol”) lub chylomikronach. Stan, w którym w naszej krwi poziom lipidów i lipoprotein wykracza poza normę, nazywamy dyslipidemią.
Wyróżnia się podstawowe trzy rodzaje dyslipidemii. Są to: hipercholesterolemia, dyslipidemia aterogenna oraz zespół chylomikronemii.
Kiedy możemy mówić o hipercholesterolemii?
Kiedy poziomy cholesterolu całkowitego (powyżej 190 mg/dl) i cholesterolu LDL (powyżej 115 mg/dl) są za wysokie, mówimy o hipercholestrolemii. Dotyczy ona około 2/3 dorosłych Polaków. Może występować w przebiegu innych chorób: niedoczynności tarczycy, zespołu nerczycowego, przewlekłej choroby nerek. Również niektóre leki, na przykład glikokortykosterydy, wpływają niekorzystnie na poziom cholesterolu i mogą powodować jego podwyższenie.
Często jednak hipercholesterolemia występuje samoistnie, mówmy wtedy o postaci pierwotnej. Tu duże znaczenie odgrywają czynniki dziedziczne. Znaczy to, że warto porozmawiać z rodzicami czy dziadkami czy nie leczą się z powodu zbyt wysokiego poziomu cholesterolu. Jeśli u osób spokrewnionych występuje taki problem dobrze jest sprawdzić czy nie dotyczy także nas.
Polecamy serwis Diagnostyka – dowiedz się, jak odczytać wyniki badań i co one oznaczają
Jeśli osoby predysponowane źle się odżywiają i mają nadwagę lub otyłość, są zacznie bardziej narażone na wystąpienie hipercholesterolemii. Istnieją również postaci dziedziczne choroby (rodzinna hieprcholesterolemia), które wiążą się z bardzo wysokim poziomem cholesterolu i wczesnym rozwojem chorób sercowo-naczyniowych. Na szczęście są one dość rzadkie.
Dyslipidemia aterogenna – jak ją rozpoznać?
O dyslipidemii aterogennej mówimy kiedy w osoczu jest za wysoki poziom triglicerydów (powyżej 150 mg/dl) i za niski HDL cholesterolu (poniżej 40 mg/dl u mężczyzn i poniżej 46 mg/dl u kobiet). To zaburzenie gospodarki lipidowej dotyczy około 1/3 dorosłych Polaków. Często towarzyszy cukrzycy i otyłości. Podwyższony poziom triglicerydów wraz z jednoczesnym obniżeniem stężenia HDL cholesterolu szczególnie sprzyja rozwojowi miażdżycy, stąd w nazwie dyslipidemii – aterogenna (z greckiego atherosclerosis – miażdzyca).
Polecamy: Dlaczego warto leczyć miażdżycę w każdym wieku?
Tajemnicza chylomikronemia
Ostatni typ, czyli chylomikronemia, oznacz zbyt wysoki poziom chylomikronów, czyli lipoprotein (innymi przykładami lipoprteinami są LDL i HDL) transportujących triglicerydy i cholesterol z jelita przez krew do tkanki tłuszczowej. Na zbyt wysoki poziom chylomikronów szczególnie narażone są osoby ze źle kontrolowaną cukrzycą typu I, otyłe lub nadużywające alkoholu. Jeśli chylomikronemia występuje w dzieciństwie, jest to postać pierwotna – uwarunkowana genetycznie. Ten rodzaj dyslipidemii może objawiać się silnymi napadowymi bólami brzucha oraz wystąpieniem ostrego zapalenia trzustki.
Bez względu na to, który typ dyslipidemii dotyczy Ciebie, ważne jest właściwe leczenie pod kontrolą specjalisty.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
