Palma daktylowa jest uprawiana w krajach tropikalnych. Owocuje owalnymi pestkowcami, koloru złoto-żółtego lub rubinowego. Pod skórką znajduje się jasny, twardy miąższ i podłużna pestka.
Owoce daktylowca zawierają dużą ilość cukrów, mniej białka i tłuszczów. Jest źródłem karotenów, witaminy z grupy B, bez witaminy B12, witaminy E, wapnia, żelaza i fosforu. Owoc zawiera też witaminę C, ale suszenie powoduje znaczny spadek jej ilości. Daktyle to owoce wykorzystywane w deserach. W regionach arabskich z daktyli produkowane są dżemy, ocet, pasty oraz syrop zwany miodem daktylowym, stanowiący zamiennik dla cukru.
Z palmy daktylowej można również można otrzymać wino palmowe zwane toddy, po którego destylacji otrzymuje się wódkę.
Figa pospolita znana także jako karyjska pochodzi z Azji Mniejszej, ale uprawiano ją już w starożytnym Egipcie i Mezopotamii. Bajeczny kwiatostan figi rozwija się w zielony, brązowy lub fioletowy owoc rzekomy zwany figą, wewnątrz którego znajdują się drobne owoce, które potocznie nazywa się nasionami. Owoce spożywa się na surowo, suszone, w kompocie lub w wyrobach piekarniczych. Z fig produkowany jest sok, wzmacniający serce i naczynia wieńcowe oraz jest stosowany w niedokrwistościach. Figi gotowane w mleku stanowią środek łagodzący ból gardła i kaszel, natomiast nalewka z figowca łagodzi duszności przy astmie. Odwar z młodych liści figi unicestwia glisty, a odwar ze suszonych liści działa przeciwkaszlowo.
Po zranieniu kory figowca, wypływa biały sok o właściwościach przyspieszających gojenie się ran. Nasiona owocu działają łagodnie przeczyszczająco. Z soku liści i pędów figowca uzyskuje się kauczuk. Świeże figi zawierają około 80% wody. Są źródłem cukrów, białek. Natomiast suszone figi posiadają około 50% cukrów, działających konserwująco. Zawartość potasu w suszonych owocach wzrasta prawie pięciokrotnie. Owoce zawierają także małą ilość witaminy C a po wysuszeniu, witaminy z grupy B oraz witaminę PP.
Papaja pochodzi z Ameryki Środkowej. Jest kształtu kulistego lub gruszkowatego. Miąższ i skórka są koloru żółto-pomarańczowego. Owoc spożywa się na surowo w sałatkach, dżemach, lodach, napojach bezalkoholowych. Papaja jest spotykana także w handlu w postaci suszonej, kandyzowanej i zakonserwowanej w puszkach. Niedojrzałe owoce można gotować jak warzywa. Papaja jest bogata w karoteny i witaminy C, A i z grupy B. Zawiera też cynk, potas, magnez, żelazo. W liściach i owocach papai znajduje się enzym papaina, stosowany do zmiękczenia mięsa, klarowania piwa, a także w kosmetyce do produkcji kremów przeciw cellulitowi.
Banan ma niezwykle poetyckie nazwy zamienne jak np. muza czy figa rajska. Banan właściwy pochodzi od dziko rosnących gatunków z Półwyspu Malajskiego. Owoce banana różnią się od siebie wielkością i kolorem skórki. Mogą być żółte, zielone lub czerwone. Ich kremowy miąższ zawiera dużo cukrów, a także witaminę C, B, PP i składniki mineralne, takie jak: potas, magnez, żelazo, miedź, cynk, fosfor, jod i mangan. Obok odmian słodkich bananów istnieją też odmiany mączyste, będące podstawą wyżywiania Afrykańczyków.
Banany to owoce deserowe. Niedojrzałe owoce są przerabiane na chipsy, a dojrzałe są suszone, dzięki czemu wzrasta w nich ilość cukrów. Banany deserowe są lekkostrawnym pożywieniem dla dzieci i ludzi z problemami trawiennymi. We Wschodniej Afryce z bananów robione jest piwo. Z niektórych gatunków pozyskuje się włókna - konopie manilskie.
Dzikie drzewa durianów rosną na Borneo i Sumatrze. Owoce ważą około 3 kg, są koloru zielono-brązowego. Skóra jest pokryta licznymi, grubymi kolcami. Miąższ posiada owocowo-korzenny smak i cebulowo-waniliowy aromat. Jest słodki, o kremowym kolorze. Skórka dojrzałych durianów wydziela zapach podobny do zgniłych cebul lub ścieków. Związane jest to z obecnością siarczków w skórce. Z powodu tegoż zapachu w niektórych krajach jest ogłoszony zakaz wnoszenia durianów do miejsc publicznych. Miąższ owocu jadany jest na surowo. Można też go suszyć i poddawać fermentacji, a także zasalać lub zamrażać.
Produkowana jest też marmolada z durianów. Dodaje się go do lodów i ciastek. Nasiona owocu są smażone na oleju, następnie posypywane cukrem i ugotowanym ryżem. Azjaci uważają duriana za afrodyzjak. Owoc ten jest bogaty w cukry i witaminę C. Zawiera także witaminę A , B1 i B2.
Kumkwat zwany także fortunellą japońską pochodzi z Chin. Początkowo były one roślinami ozdobnymi. Są bardziej odporne na mróz niż cytryny. Owoce to miniaturki pomarańczy o wydłużonym kształcie. Pomarańczowy miąższ podzielony jest na kilka segmentów. Można je spożywać razem ze skórką. Ich smak jest cierpko-słodki z nutką goryczy. Spożywa się je na surowo lub ugotowane. Produkuje się z nich marmoladę, stosuje się jako dodatek do deserów, lodów i drinków. Można je spotkać w sklepach w postaci kandyzowanej lub w puszkach. Są źródłem witaminy C.
Granat to owoc pochodzący z Persji. Ma kulisty kształt. Skórka jest ciemnożółta lub purpurowa, twarda i skórzasta. Wnętrze jest wypełnione czerwony miąższem z licznymi pestkami, o słodko-kwaśnym smaku. Sok z granatu nazywa się grenadiną i produkuje się z niego napoje, galaretki, wina, syropy, sosy. Skórka zawiera garbniki wykorzystywane w farmacji i garbarstwie. Garbniki
zawarte w skórce granatu są surowcem przemysłowym w farmacji i garbarstwie, natomiast dzięki zawartym w korze granatowca alkaloidom owoc ma zastosowanie w weterynarii jako środek przeciw tasiemcom. Granaty zawierają niedużo cukrów, kwasów owocowych w tym kwas cytrynowy, powodujący kwaśność owocu. Duża ilość nasion w owocu sprawiła, że stał się on symbolem płodności i siły rozrodu roślin. W starożytnej Grecji i Egipcie owoc był czczony.
Dowiedz się więcej o owocach egzotycznych z naszego forum medycznego.
Katarzyna Ziaja
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
