Rak płuc objawia się niespecyficznie. Przez lata rośnie powodując nieznaczne osłabienie i postępującą utratę masy ciała. Z czasem może pojawić się kaszel, duszność i ból w klatce piersiowej. Pacjent zazwyczaj adaptuje się z czasem do pojawiających się objawów.
Badania obrazowe
Pierwszym badaniem wykonywanym w diagnostyce raka płuc jest RTG klatki piersiowej. Jest to badanie niedokładne – nie wykaże zmian o bardzo małych rozmiarach i nietypowej lokalizacji. Na podstawie zdjęć RTG szczególnie ciężko diagnozuje się nowotwory znajdujące się przy wnękach płuc (przyśrodkowo), zasłaniane przez okoliczne struktury: duże naczynia płucne, drzewo oskrzelowe i żebra.
Znalezienie guza w badaniu RTG jest wskazaniem do wykonania bronchoskopii i tomografii komputerowej klatki piersiowej.
Zobacz też: Co warto wiedzieć o badaniu rentgenowskim (rtg)?
Bronchoskopia
Bronchoskopia polega na wprowadzeniu do drzewa oskrzelowego miękkiej rurki zakończonej kamerą, światłem i szczypczykami do pobierania materiału do badań histopatologicznych. Bronchoskopia pozwala na dokładną ocenę zmian wewnątrzoskrzelowych i na pobranie wycinka z niepokojących zmian.
Markery nowotworowe w raku płuc
Marker SCC-Ag - antygen raka płaskonabłonkowego wytwarzany jest przez komórki nowotworów złośliwych płaskonabłonkowych. Norma SCC-Ag wynosi do 2,0 ng/ml. Podwyższenie stężenia tego markera obserwuje się w raku szyjki macicy, płaskonabłonkowym raku płuca oraz i innych rakach płaskonabłonkowych (które są już znacznie rzadsze). Największe znaczenie diagnostyczne ma w raku szyjki macicy.
CYFRA 21-1 to rozpuszczalny fragment cytokeratyny 19, wskaźnik którego ekspresja wzrasta w niedrobnokomórkowym raku płuca oraz rzadziej w innych nowotworach płaskonabłonkowych. Norma CYFRA 21-1 wynosi do 2,5 ng/ml. Empirycznie jako wartość graniczną w diagnostyce nowotworów ustalono 3,3 ng/ml.
Wzrost CYFRA 21-1 notuje się aż u 50-70% chorych na niedrobnokomórkowego raka płuc, u 20-30% chorych z drobnokomórkowym rakiem oraz w płaskonabłonkowym raku płuca.
NSE, czyli swoista enolaza neuronowa jest izoenzymem endogennej enolazy – naturalnego enzymu, powszechnego w organizmie. Wysokie stężenie NSE notuje się w komórkach układu nerwowego, erytrocytach i płytkach krwi. NSE wzrasta w nowotworach układu nerwowego i w drobnokomórkowym raku płuca. Jest to marker stosowany z wyboru w diagnostyce raka płuc.
NSE jest uwalniana z komórek w wyniku ich rozpadu, dlatego wzrost jej stężenia we krwi oznacza masywną nekrozę komórek. Norma NSE w surowicy wynosi 12,5-25 ng/ml. Miernie podwyższony poziom NSE notuje się także w innych chorobach, tj.: zapaleniu płuc, przy obturacji płuc oraz we wstrząsie septycznym.
W płaskonabłonkowym raku płuca może dochodzić do wydzielania PTH – parathormonu.
Zobacz też: O czym świadczą podwyższone markery nowotworowe?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
