Zakażenie wirusem różyczki przenosi się drogą kropelkową. Chory zakaża otoczenie przez około 10 dni – 6-7 dni przed i około 4 dni po wystąpieniu objawów. Najbardziej charakterystycznym objawem różyczki jest drobna, różowa wysypka, która wędruje od czoła w dół ciała. Często współtowarzyszy jej gorączka oraz powiększenie węzłów chłonnych i ich ból przy dotykaniu.
Wirus różyczki przenikając przez łożysko,może wywoływać zakażenie wewnątrzmaciczne. We wczesnym okresie (do 4 tygodnia ciąży), infekcja może spowodować poronienie. W okresie organogenezy powoduje ciężkie wady u płodu. Najczęściej są to: głuchota, zaburzenia widzenia, wrodzone wady serca. Rzadziej pojawiają się wady ośrodkowego układu nerwowego, małogłowie, zapalenie płuc, niedokrwistość czy powiększenie wątroby i śledziony. Największe ryzyko powstawania wad wrodzonych istnieje, gdy kobieta ciężarna zachoruje w okresie do 8 tygodnia ciąży. Dlatego też przed zapłodnieniem bądź w początkowym etapie ciąży, warto oznaczyć przeciwciała przeciw różyczce, aby sprawdzić czy kobieta już chorowała, czy może jest narażona na zakażenie w trakcie ciąży.
Zobacz też: Wymioty w ciąży
Typowo wykonuje się dwa badania na obecność zakażenia wirusem różyczki – oznaczanie przeciwciał w klasie IgM i IgG. We wczesnej fazie infekcji pacjenci nie posiadają wykrywalnych ilości IgM, dlatego stają się one możliwe do wykrycia dopiero po kilku dniach od pojawienia się wysypki lub po szczepieniu. Poziom maksymalny IgM osiągają w okresie 3-6 tygodniu po zakażeniu. Warto jednak podkreślić, że wyniki testu powinny być rozpatrywane biorąc pod uwagę stan kliniczny chorego.
Obecność przeciwciał w klasie IgG przeciwko wirusowi różyczki świadczy o przebytej chorobie, szczepieniu lub zakażeniu w trakcie trwania. Aby potwierdzić wynik, należy wykonać dodatkowe badanie IgG. Wzrost poziomu przeciwciał w porównaniu do pierwszego badania świadczy o aktualnej infekcji.
Jeżeli kobieta nie wykazuje przeciwciał, powinna zostać zaszczepiona przeciwko wirusowi różyczki. Ważne jest jednak, aby po przyjęciu szczepionki atenuowanej, nie zachodziła w ciążę przez 3 miesiące, gdyż może się to wiązać ze zwiększonym ryzykiem zakażenia dla płodu.
Zobacz też: Jakie są skutki infekcji w ciąży?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
