Kiła to poważna choroba. Nie należy więc lekceważyć jej pierwszych objawów, którym najczęściej jest owrzodzenie w miejscu wniknięcia bakterii. Zignorowane zanika po kilku tygodniach utrudniając postawienie prawidłowego rozpoznania.
Jak rozpoznać
Rozpoznanie kiły nie jest sprawą prostą. Jej przebieg może naśladować wiele innych schorzeń. Stąd tak ważna jest czujność samych pacjentów oraz wizyta u lekarza w razie pojawienia się jakichkolwiek niepokojących zmian w okolicy narządów płciowych. W przypadku podejrzenia, natychmiast należy przeprowadzić badania laboratoryjne w kierunku kiły. Początkowo można poszukiwać bakterii w wydzielinach. Jednakże podstawowe znaczenie mają testy służące wykrywaniu przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom krętka bladego (antygenowi wielocukrowemu, antygenom białkowym oraz antygenom lipidowym, np. Kardiolipinie).
Przeciwciała te dzielimy na dwa typy:
- skierowane przeciwko lipidowym składnikom bakterii, tak zwane przeciwciała reaginowe,
- przeciwciała skierowane swoiście przeciw krętkowi blademu.
Pierwszy typ przeciwciał może być dodatni również w przebiegu innych schorzeń wywoływanych przez krętki oraz w chorobach autoimmunologicznych. Dlatego w przypadku pozytywnego wyniku tych testów, badanie należy potwierdzić ( np. przy pomocy testów swoistych).
Zobacz też: Choroby bakteryjne przenoszone drogą płciową
Można wykonać różne testy...
W praktyce wykonywane są testy reaginowe:
- VLDR – mikroskopowy test kłaczkowania
- USR – makroskopowy test kłaczkowania z nieogrzewaną surowicą
Najczęstszymi testami swoistymi są zaś:
- FTA-ABS – test immunofluorescencji krętków w modyfikacji absorpcyjnej
- TPHA – test hemaglutynacji
- TPI – odczyn unieruchamiania krętków
Podsumowując, badania przesiewowe przeprowadza się z użyciem badań VDRL lub USR. Jeżeli lekarz chce oszacować aktywność choroby lub monitorować odpowiedź na leczenie przeprowadza badanie VDRL. Natomiast chcąc potwierdzić rozpoznanie kiły u chorych bez typowych objawów, zaś z dodatnim wynikiem testów reaginowych, należy przeprowadzić ponowne badania FTA-ABS lub TPHA.
Należy podkreślić, że test swoiste pozostają dodatnie do końca życia. Dlatego stają się bezużyteczne u pacjentów, którzy ulegają ponownemu zakażeniu. W takich wypadkach należy używać wyłącznie testów reaginowych.
Wczesne rozpoznanie kiły i wdrożenie leczenia jest niezbędne dla uniknięcia ciężkich powikłań tego schorzenia. Należy pamiętać, że w każdym mieście istnieje możliwość wykonywania anonimowych badań diagnostycznych.
Polecamy: Jak poznać czy jestem chory na kiłę?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
