Diagnostyka tego schorzenia jest bardzo ważna, ponieważ cytomegalia wciąż jest jedną z głównych przyczyn wrodzonych zakażeń noworodków oraz doprowadza wśród nich do upośledzeń umysłowych, głuchoty oraz innych wad rozwojowych.
Co to za choroba?
Cytomegalia jest chorobą wirusową szeroko rozpowszechnioną wśród ludzi na całym świecie. Szacuje się, że ponad 50% ludzi jest nosicielami wirusa cytomegalii, który przenosi się przez bliski kontakt z zakażoną osobą oraz przez wydzieliny – krew, mocz, ślinę i inne. Choroba uaktywnia się przede wszystkim u osób o obniżonej odporności, czyli u nosicieli wirusa HIV oraz u noworodków i niemowląt, których układ immunologiczny nie jest w pełni rozwinięty. Po przechorowaniu wirus pozostaje w organizmie w formie nieaktywnej ( podobnie jak wirus opryszczki czy ospy wietrznej), czekając na kolejne osłabienie stanu zdrowia pacjenta, aby móc ponownie się aktywować.
Wirus cytomegalii niebezpieczny dla płodu
Wirus cytomegalii jest najczęstszym czynnikiem wewnątrzmacicznego zakażenia. W Europie stwierdza się go w 45% przypadków na początku ciąży. Co więcej, około 1% noworodków ulega zakażeniu już w okresie płodowym (zakażenie przez łożysko, bądź przez wody płodowe). Z tego 25% obarczonych jest dużym ryzykiem wystąpienia wad wrodzonych po porodzie. Cechy charakterystyczne wrodzonej CMV to: opóźnienie wzrostu wewnątrzmacicznego płodu, żółtaczka, zapalenie płuc, zapalenie siatkówki i naczyniówki, ślepota, głuchota. Rokowanie jest bardzo poważne, gdyż około 20-30% noworodków umiera.
Zobacz też: Dlaczego w czasie ciąży oznaczamy przeciwciała przeciwko różyczce?
Główne objawy
U dorosłych objawy CMV to przede wszystkim: podwyższona temperatura, ból głowy, ból mięśni, kaszel, zapalenie gardła. Czasami pojawia się powiększenie wątroby i śledziony oraz anemia na skutek niszczenia krwinek czerwonych.
Jak zdiagnozować?
Biorąc pod uwagę powyższe informacje, łatwo zrozumieć, jak ważna jest diagnostyka cytomegalii, szczególnie w okresie ciąży. Badania wykonuje się z krwi i moczu. We krwi ocenia się poziom przeciwciał w klasie IgG i IgM przeciw cytomegalowirusowi. Obecność przeciwciał IgM oraz znaczny wzrost przeciwciał IgG świadczy o istnieniu pełnej infekcji. Obecność wyłącznie przeciwciał IgG świadczy o „przejściu” choroby, zaś obecne przeciwciała chronią pacjenta przed zakażeniem i co więcej, jeżeli oznaczamy je u kobiet, czynią zakażenie płodu mało prawdopodobnym. W przypadkach, gdzie diagnostyka serologiczna (oznaczanie przeciwciał) nie pozwala na postawienie pełnego rozpoznania, wykonuje się bardziej nowoczesne badania. Polegają one na wykryciu wirusa lub jego elementów – antygenów.
Kiedy badać?
Badania w kierunku CMV przeznaczone są przede wszystkim dla kobiet ciężarnych. Zalecane są także w diagnostyce wcześniactwa, wad płodu oraz nawrotowych poronień. U noworodków i niemowląt warto oznaczyć przeciwciała anty-CMV, także w razie żółtaczki poporodowej, zaburzeń jelitowych oraz niespecyficznych wysypek skórnych.
Polecamy: Jakie badania wykonać, aby zdiagnozować toksoplazmozę?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
