Zachód kontra Wschód
Zdecydowana większość dorobku filozofii zachodniej zdaje się owocem pracy lewej półkuli mózgu. W tekstach zachodnich myślicieli hipoteza jest zazwyczaj logicznie rozwijana w kolejnych rozdziałach, aż do osiągnięcia konkluzji na ostatnich kartach książki. Z kolei chińskie dzieła klasyczne sprawiają wrażenie zrodzonych w przestrzennie ukierunkowanej prawej półkuli mózgu. Są one w pewnym sensie hologramami: każdy rozdział jest zamkniętą całością, odzwierciedlającą treść całego utworu. Jedyna różnica między poszczególnymi rozdziałami polega na niewielkiej zmianie punktu widzenia, z którego autor opisuje główne zagadnienie. Dlatego studiując takie dzieło jak "Księga Tao i Te", warto dostosować się do tego nieliniowego stylu i czytać je w sposób losowy.
Sprawdź: Co wiesz o medycynie tybetańskiej?
Na czym polega intuicyjne rozumienie?
Kiedy wschodni uczeni studiują klasyczne dzieło filozoficzne, poszukują subiektywnego doświadczenia, które mogłoby pobudzić jego intuicyjne zrozumienie. Wybierając kolejny rozdział do rozważań, prawdopodobnie otwierają książkę w losowym miejscu. Przypadek i synchroniczność dają impuls do zastanowienia się, dlaczego w danej chwili w życiu czytelnika pojawił się konkretny rozdział księgi. W naturze płatek śniegu jest po prostu płatkiem śniegu, dopóki nie przyjrzymy mu się z bliska i nie zauważymy, że w rzeczywistości nie istnieją dwa identyczne płatki.
Sprawdź: Na czym polega leczenie wg medycyny chińskiej?
Tak samo jest w przypadku ludzi — nie istnieją na świecie dwie jednakowo ukształtowane osoby. Ci, którzy chcieliby pozwolić naturze na wytyczenie intelektualnej drogi przez "Księgę Tao i Te", mogą odkryć, że losowe odczytywanie tekstu pomaga uchwycić ducha chwili i otwiera umysł na samopoznanie. Czytelnicy obznajomieni z chińską filozofią wiedzą, o co chodzi, ponieważ podobne formy subiektywnej interakcji są wykorzystywane w pracy z klasycznymi dziełami, takimi jak T'ai Hsuan Ching (dzieło filozoficzne powstałe w pierwszym wieku p.n.e.) i Księga przemian (I Ching).
Heksagram – co to jest?
Każdemu z 64 rozdziałów Księgi przemian odpowiada jeden heksagram — diagram matematyczny zbudowany z sześciu poziomych linii ciągłych i przerywanych, ułożonych jedna nad drugą. Istnieją 64 możliwe układy tych dwóch rodzajów linii (26). Dzięki stosowaniu heksagramów Chińczycy rozwinęli dwójkowy system liczbowy niemal trzy tysiące lat przed rozpowszechnieniem go w pozostałej części świata. Ich system był oparty na kwadracie ósemki, stąd ogromne znaczenie liczby 64 w chińskiej filozofii. Nie jest przypadkiem, że Księga Tao i Te składa się z 81 rozdziałów, ponieważ liczba 81 — czyli kwadrat dziewiątki — także była bardzo ważna dla chińskich filozofów, którzy dbali o symetrię liczb.
Na podstawie „Tao mocy. Księga nieprzemijającej mądrości” R.L. Wing, wyd. Helion, 2009
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
