fot. Fotolia
Jak działa haloterapia?
Haloterapia należy do najskuteczniejszych metod leczenia uzdrowiskowego. Działa w sposób naturalny, w zgodzie z organizmem, stopniowo go wzmacniając i nie powodując ryzyka działań niepożądanych – jak to bywa w przypadku środków farmakologicznych.
Organizm ludzki został wyposażony przez naturę w szereg mechanizmów obronnych. Oznacza to, że w przypadku choroby w naszym ustroju uruchamianych jest szereg procesów zmierzających do wyleczenia. Na próżno nam myśleć, że to jedynie środki lecznicze, leki czy zabiegi medyczne umożliwiają powrót do zdrowia, gdyż kluczową rolę odgrywa tutaj współpraca ze strony organizmu.
Co działa lepiej: leki czy metody uzdrowiskowe?
Często nie doceniamy możliwości naszego ustroju, stosując silne środki farmakologiczne w oczekiwaniu na szybki efekt. Polska wśród państw europejskich zajmuje niechlubne 2. miejsce pod względem ilości spożywanych leków (przeciętny Polak spożywa 31 opakowań leków rocznie!).
Przykładem mogą być dość powszechnie stosowane i reklamowane środki przeciwbólowe, które hamują ból, ale nie zwalczają przyczyny choroby. Jest to klasyczne „zamiatanie problemu pod dywan”. Gdy bezbolesny proces rozwoju choroby rozwinie się na dobre, najczęściej jest już za późno na skuteczne leczenie. Za „szybki efekt” środków farmakologicznych musimy nierzadko „zapłacić” skutkami ubocznymi.
Metody uzdrowiskowe opierają się zaś na wzmacnianiu naturalnych mechanizmów obronnych i naturalnym stymulowaniu organizmu do walki z chorobą. Osiągane efekty nie pojawiają się natychmiast, lecz stopniowo, są jednak trwalsze, bez ryzyka pojawienia się skutków ubocznych.
Można powiedzieć, że metody uzdrowiskowe to swoisty trening dla mechanizmów obronnych. Organizm po zakończeniu terapii jest „zahartowany”, mechanizmy obronne zostają usprawnione, dzięki czemu ustrój skutecznie broni się przed ewentualnym nawrotem choroby.
Haloterapia – kąpiele solankowe i inhalacje
Haloterapia wykazuje wysoką skuteczność kliniczną w leczeniu wielu rodzajów schorzeń. W ślad za badaniami doktora Feliksa Boczkowskiego z XIX-wiecznej Wieliczki przeprowadzono wiele badań klinicznych nad skutecznością haloterapii. W zależności od formy zabiegi haloterapii stosuje się w różnych rodzajach schorzeń.
Wyróżniamy dwie podstawowe formy haloterapii: kąpiele i inhalacje.
Na co pomagają kąpiele solankowe?
Kąpiele solankowe stosowane są m. in. w chorobach skóry, układu ruchu, układu krążenia, układu nerwowego, wieku dziecięcego czy kobiecych.
W odniesieniu do chorób skóry jedną z ważniejszych jest łuszczyca. Choroba ta ma przewlekły i nawrotowy charakter i jest oporna na leczenie.
Łuszczyca charakteryzuje się występowaniem wyraźnie odgraniczonych wykwitów skórnych, pokrytych obficie łuskami.
Kąpiele solankowe w przypadku tej choroby pozwalają na rozmiękczanie i usuwanie ognisk chorobowych. Ponadto regulują nieprawidłowe, nadmierne rozmnażanie komórek naskórka.
W chorobach układu ruchu największe znaczenie ma to, że ruchy ciała w solance są łatwiejsze niż w zwykłej wodzie. Dzieje się tak z uwagi na wysoką wyporność solanki. Ta właściwość solanek pozwala na wykonywanie chorym ćwiczeń i ruchów, których nie byliby w stanie normalnie wykonać.
Z haloterapii w formie kąpieli mogą korzystać także dzieci. Przykładem choroby, w której stosuje się te zabiegi, jest krzywica (bierzemy wówczas pod uwagę kąpiele w wodach słonych, czyli o stężeniu do 1,5%). W leczeniu krzywicy zaleca się stosowanie kąpieli słonych razem z zabiegami naświetlania.
Słone kąpiele u dzieci chorujących na krzywicę zwiększają przemianę ustrojową, poprawiają stan ogólny oraz samopoczucie, poprawiają łaknienie oraz sen. Proces krzywiczy najczęściej rozpoczyna się w okresie niemowlęcym, dlatego zaleca się nacieranie wodą słoną dzieci już od 2.-3. miesiąca życia, co stanowi profilaktykę krzywicy.
W odniesieniu do chorób kobiecych najczęściej stosuje się irygacje. Polegają one na płukaniu jam ciała przy użyciu wody mineralnej, w tym przypadku wody słonej lub solanki. W ginekologii solanki najczęściej stosowane są w leczeniu przewlekłych stanów zapalnych.
W zabiegach irygacji pochwy stosowana jest solanka o stężeniu 3-4% i temperaturze 37°C.
Działanie solanki polega na wygładzeniu ścian pochwy, zmniejszeniu stanu zapalnego, usunięciu patologicznej wydzieliny oraz poprawie ukrwienia.
Zobacz też: Skąd się wzięła haloterapia?
Kto nie może stosować kąpieli solankowych?
Silne bodźcowe działanie kąpieli solankowych powoduje, że nie powinny być one stosowane m.in.:
- przy świeżych ranach pourazowych i pooperacyjnych,
- przy ropnych zmianach skórnych,
- podczas zaostrzeń schorzeń przewlekłych,
- w ostrych stanach zapalnych,
- w stanach pobudzenia,
- przy zaawansowanych chorobach układu krążenia,
- w okresie ciąży.
Stosowanie kąpieli w powyższych stanach należy zawsze konsultować z lekarzem.
Na co pomagają inhalacje?
Haloterapia w formie inhalacji jest skuteczna w stosunku do wszystkich najbardziej rozpowszechnionych chorób narządów oddechowych.
Współcześnie do najbardziej powszechnych należą m. in. alergia i astma.
Jak wykazały badania Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego ok. 14 mln Polaków cierpi na alergię, natomiast ok. 5 mln ma astmę. Skuteczność haloterapii zarówno w stosunku do alergii, jak i astmy została potwierdzona klinicznie i przekracza 80%.
W przypadku dolegliwości płucno-oskrzelowych na etapie odnowy i stabilizacji przy zastosowaniu optymalnego leczenia farmakologicznego inhalacje suchym aerozolem solnym poprawiają funkcje oddechowe, redukują objawy oraz poprawiają jakość życia.
W przypadku przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, schorzenia charakteryzującego się występowaniem nieodwracalnych zmian w układzie oddechowym, inhalacje suchym aerozolem solnym w połączeniu z leczeniem kompleksowym pozwalają na poprawę stanu fizycznego i psychicznego chorych, skrócenie czasu leczenia, a także wydłużenie okresu remisji.
U pacjentów z różnymi chorobami przewlekłych nietypowych chorób płuc pod wpływem zabiegów haloterapii następuje m. in. zmniejszenie częstotliwości i intensywności kaszlu, zmiana charakteru i zmniejszenie lepkości wydzieliny czy łatwiejsze wydzielanie śluzu.
W przypadku przewlekłych i nawracających postaci zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc w kończącej się fazie inhalacje suchym aerozolem solnym powodują usunięcie lub redukcję objawów i normalizację funkcji płuc, jak również wzmacniają zaburzone w wyniku choroby mechanizmy obronne.
U dzieci leczenie suchym aerozolem solnym stosowane jest m. in. w astmie oskrzelowej w okresie ostrym oraz między napadami, a także w leczeniu nawracającego nieżytu oskrzeli, zwłaszcza w stanach charakteryzujących się dużym zaleganiem śluzu. Pozwala to na ograniczenie stosowania antybiotyków, co prowadzi do zachowania naturalnej flory bakteryjnej i zapobiega wystąpieniu reakcji alergicznej.
Inhalacje suchym aerozolem solnym jako metoda profilaktyki u dzieci często chorujących przyspieszają powrót do zdrowia oraz zmniejszają ryzyko powtórnych zachorowań.
Zobacz też: Haloterapia - co to takiego?
Gdzie można stosować haloterapię?
Szerokie zastosowanie i wysoka skuteczność kliniczna haloterapii sprawiają, że jest stosowana w różnych formach na całym świecie. Kąpiele solankowe stosowane są głównie w uzdrowiskach czy obiektach spa.
Haloterapia w formie inhalacji suchym aerozolem solnym, ze względu na możliwość stosowania w inhalacjach grupowych, stosowana jest w obiektach o różnym charakterze. Możliwe jest łączenie terapii z ćwiczeniami fizycznymi, jogą, muzykoterapią czy innymi formami aktywności.
Na Węgrzech bardzo popularne jest stosowanie haloterapii w przedszkolach, gdzie dzieci bawią się w pomieszczeniu wypełnionym suchym aerozolem solnym. Niezbędnym urządzeniem w tym przypadku jest generator aerozolu solnego, pozwalający na uzyskanie suchego wysokodyspersyjnego aerozolu solnego, z możliwością regulacji jego stężenia na różnych programach terapeutycznych w zależności od grupy docelowej.
Zobacz też: Grota solna - na czym polega haloterapia?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
