Czy taniec może uleczyć?
Terapia tańcem wykorzystuje ruch do integracji fizycznej i psychicznej jednostki. Jest to proces „na który składa się obserwacja i choreografia uwarunkowana rozwojem ruchu ciała”, a głównym celem tego procesu jest „dążenie do odczuwania pełni poprzez: uświadamianie, ekspresję, identyfikację, poszukiwanie, integrację”. Istotne jest również wprowadzenie zmian intrapsychicznych oraz interpersonalnych u jednostki.
Proces terapeutyczny jest działaniem skierowanym na pomoc w odzyskaniu przez uczestnika równowagi psychofizycznej oraz na doprowadzenie do pożądanych wyładowań psychicznych, zmianę percepcji własnego ciała i zainteresowanie własnymi możliwościami ruchowymi.
Zobacz też: Muzykoterapia - lekarstwo dla ciała i duszy
Fazy procesu terapeutycznego
Struktura procesu terapeutycznego odbywa się na ogół w trzech fazach:
- faza początkowa rozpoczyna się w momencie, gdy jednostka podejmuje jakieś działanie, najczęściej wyrażone ruchem w tańcu. Następuje wtedy uwrażliwienie świadomości i odkrywanie zachowań niewerbalnych. Celem tej fazy jest uwolnienie pacjenta od jego wewnętrznych konfliktów i lęków związanych z wyrażaniem uczuć;
- faza środkowa opiera się na doświadczeniach z poprzedniej fazy, dzięki której w obecnej fazie jednostka może „zmierzyć się z nieuświadomionymi treściami wewnętrznymi”. Polega to na improwizacji z wykorzystaniem wyobraźni i eksploracji ruchów. Ten etap procesu terapeutycznego „poświęcony jest konfrontacji z konfliktami i wypartymi emocjami”. Pacjent doznaje wglądu we własne uczucia co prowadzi do kolejnego etapu terapii;
- faza końcowa jest posumowaniem dotychczasowych doświadczeń i zintegrowanie ich „poprzez werbalne skojarzenia i interpretacje ze strony terapeuty i pacjenta”. Odbywa się to poprzez odczuwanie własnego ciała podczas improwizacji tanecznej oraz rozpoznawanie związanych z nimi emocji i zachowań. Celem ostatniego stadium terapii jest odkrycie przez jednostkę nowej percepcji zjawisk i jakości życia.
Co robi choreoterapeuta?
Rola terapeuty w tego rodzaju terapii, polega na pełnieniu funkcji pomocnika i mediatora, który przy pomocy ruchu tworzy pomost pomiędzy świadomością i nieświadomością jednostki, światem werbalnym i niewerbalnym. Powinien on uczestniczyć w tańcu wraz z pacjentem i odzwierciedlać jego uczucia poprzez „wymianę ruchową w tańcu”. Ponadto ma za zadanie „reagować i odpowiadać na jego potrzeby ruchu i komunikacji niewerbalnej”, wspomagać rozwój ruchu i nauczać mowy ciała.
Choreoterapeuta powinien interesować się osobistą problematyką pacjenta i niekiedy nawet ukierunkowywać tematykę zajęć pod jego indywidualne potrzeby. Jego postępowanie powinno być skierowane na „odhamowanie napięć psychicznych” i „utrzymanie prawidłowej równowagi psychicznej”.
Zobacz też: Choreoterapia - czy taniec może uleczyć?
Fragment pochodzi z książki „Arteterapia w teorii i praktyce” Eweliny J. Koniecznej (wydawnictwo Impuls, Kraków 2011)
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
