Chirurgia – podstawa leczenia nowotworów skóry
Podstawową metodą leczenia zmian skórnych jest chirurgia.
Większość przypadków może być właściwie leczonych w warunkach ambulatoryjnych. W przypadku bardzo dużych lub zaawansowanych zmian skórnych lub też gdy niezbędne jest zastosowanie rozległych technik rekonstrukcyjnych zaleca się leczenie wielospecjalistyczne.
Zespół wielospecjalistyczny obejmuje onkologa, chirurga onkologa, dermatologa i patologa.
Gdy naciek nowotworowy obejmuje głębiej położone tkanki lub kości, niezbędny może być udział chirurga ortopedy lub onkologa specjalizującego się w chirurgii tego typu nowotworów.
Gdy niezbędne jest zastosowanie rozległych technik rekonstrukcyjnych, konieczne może być wezwanie chirurga plastycznego.
Chemioterapia i chemioterapeutyki
Uzupełnieniem leczenia chirurgicznego jest chemioterapia.
Obecnie stosuje się zindywidualizowane podejście do pacjenta (tzw. onkologia spersonalizowana), odchodząc od medycyny uśrednionej, opartej na badaniu dużej grup chorych.
Niemniej zastosowanie znajdują m.in. takie chemioterapeutyki jak metylosulfonian imatynibu, opracowany jako inhibitor kinazy ABL w celu leczenia przewlekłej białaczki szpikowej z dodatnim chromosomem Philadelphia. Zastosowanie imatynibu w nowotworach skóry jest ograniczone, ale daje bardzo zachęcające wyniki.
Zobacz też: Jak zdiagnozować nowotwór?
Radioterapia – w określonych przypadkach
Radioterapia znajduje zastosowanie głównie w leczeniu raka kolczystokomórkowego (jest to rak promieniowrażliwy, czyli dobrze reagujący na promieniowanie), w przypadku szybko postępujących zmian tego typu rozwijających się w obrębie wargi górnej lub przedsionka nosa radioterapia jest leczeniem z wyboru.
Radioterapia jest zaś przeciwwskazana (ze względu na możliwe szkody popromienne) w przypadku raka skóry zlokalizowanego w obrębie skóry nosa, małżowin usznych, powiek, owłosionej skóry głowy, okolicy przedmostkowej i przedkręgosłupowej. Ograniczeniem do jej stosowania jest również naciekanie kości, umiejscowienie w bliźnie po uprzednim napromienianiu oraz infekcje bakteryjne.
Wymrażanie?
Należy zaznaczyć, że wymrażanie zmian ciekłym azotem, czyli krioterapia (popularnie mówiąc – leczenie zimnem), ma zastosowanie tylko i wyłącznie w przypadku ewidentnych zmian nienowotworowych!
W przypadku podejrzenia nowotworu złośliwego, obojętnie jakiego typu, zmianę należy wyciąć i zbadać histopatologicznie. Pozwala to na określenie doszczętności resekcji, a także umożliwia dalszą kontrolę miejscową i wdrożenie ewentualnego dalszego leczenia (w przypadku przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych lub wznowy miejscowej).
Zobacz też: Jak wspierać przewlekle chorego?
Źródło: materiały prasowe Apella/mn
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
