Czym charakteryzują się mięsaki?
Mięsaki tkanek miękkich są heterogenną grupą nowotworów złośliwych. Pomimo swojej różnorodności histologicznej (stanowią mieszaninę elementów komórkowych zatrzymanych w dojrzewaniu oraz komórek nowotworowych o różnym stopniu zróżnicowania), są traktowane jako jedna grupa ze względu na podobną wrażliwość na cytostatyki i wspólne cechy biologiczne oraz analogiczną strategię leczenia.
Niektóre są formami bardzo prymitywnymi, inne tworzą struktury tkankopodobne (z cechami charakterystycznymi dla tkanki wyjściowej). Umiejscawiają się głównie w obrębie kończyn (50% przypadków), tułowia (30%), głowy i szyi (10%) oraz w przestrzeni zaotrzewnowej (10%).
Kto może zachorować na mięsaka?
Mięsaki tkanek miękkich stanowią około 1% wszystkich nowotworów złośliwych u dorosłych. Zachorowalność w Polsce w 1996 roku wynosiła 333 (mężczyźni) i 323 (kobiety). Zarejestrowano 135 zgonów u mężczyzn i 113 u kobiet. Mięsaki tkanek miękkich występują głównie u osób powyżej 55. roku życia, ale wzrost zachorowań obserwuje się już po 40. roku życia.
Zobacz również: Rak podstawnokomórkowy i kolczystokomórkowy - czym się różnią?
Jaki rodzaj mięsaka występuje najczęściej?
W przypadku skóry najczęściej spotykanym typem jest włókniakomięsak guzowaty (łac. dermatofibrosarcoma protuberans, w skrócie DFSP). Jest to mięsak tkanek miękkich o niskim lub pośrednim stopniu złośliwości histologicznej.
Chociaż niegdyś uważano, że pochodzi on z fibroblastów, ostatnie dowody na podstawie badań immunohistochemicznych sugerują, że nowotwór ten może wywodzić się z komórek dendrytycznych skóry.
Histologicznie możnaby zakwalifikować go do nowotworów tzw. półzłośliwych, gdyż mimo kilku wspólnych cech z guzami łagodnymi wykazuje tendencję do wzrostu w sposób bardziej naciekający.
Po czym poznać włókniomięsaka guzowatego?
Rekonstrukcje trójwymiarowe DFSP wykazały, że nowotwór ten może przyjmować nieregularne kształty i rozprzestrzeniać się w formie wypustek lub palczastych rozgałęzień.
Jakie konsekwencje może powodować mięsak?
Największe zagrożenie niesie ze sobą znaczna częstość wznowień miejscowych, natomiast rzadko dochodzi do tzw. rozsiania procesu nowotworowego, a jeśli już, to zazwyczaj w późnym okresie przebiegu choroby.
Źródło: materiały prasowe Apella/kb
Zobacz również: Seks i rak
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
