Rozpoznanie zaawansowanego nowotworu wiąże się z szokiem i ogromnym uczuciem lęku. Kobiety boją się bólu, śmierci, ale też czują strach o przyszłość dzieci, partnerów i dalszej rodziny. Co druga pacjentka chora na nowotwór piersi dodatkowo martwi się zmianami w swoim wyglądzie, szczególny stres wywołuje u niej utrata atrybutów kobiecości.
Nie ma dwóch identycznych reakcji
To, jak zareagujemy na informację o chorobie nowotworowej, zależy od bardzo wielu czynników. Na przykład:
- od etapu życia, w jakim się znajdujemy,
- od naszego charakteru,
- od historii rodziny,
- od doświadczeń, jakie nam towarzyszą.
Poznaj swoje emocje i spróbuj je zaakceptować
Pamiętaj, że lęk przed nieznanym i nieuniknionym jest naturalny. Czują go zarówno ludzie chorzy, jak i zdrowi. Gdy dowiadujesz się o nowotworze rozwijającym się w twoim ciele, mogą ci towarzyszyć również:
- poczcie niesprawiedliwości,
- poczucie porzucenia,
- złość na innych i na cały świat,
- a także poczucie winy wobec siebie samej, wobec bliskich i otoczenia.
Daj sobie czas, zastanów się, jakie uczucia w tobie dominują
Odpowiedz sobie na pytania:
- czego się obawiam najbardziej,
- co przynosi mi ulgę i nadzieję,
- co w tej chwili jest dla mnie najważniejsze?
Nie zamartwiaj się każdego dnia
Staraj się nie rozmyślać bez przerwy o najgorszych możliwych scenariuszach. Najlepiej ogranicz takie myślenie do minimum. Każdego dnia zajmuj głowę zwykłymi czynnościami, do jakich jesteś przyzwyczajona, lub znajdź sobie takie zajęcia, które sprawiają ci dużą przyjemność. Skup się na sobie i na swoich potrzebach i przyjemnościach.
Jednak nie uciekaj też od emocji
Udawanie przed całym światem i przed sobą samą, że wszystko jest jak dawniej, wcale nie jest dobre. Masz prawo do negatywnych, a nawet irracjonalnych uczuć. Łatwiej ci będzie je przeżyć, kiedy je rozpoznasz i nazwiesz. Często w szukaniu słów określających nasze przeżycia pomaga dobra, szczera rozmowa z osobą, której ufamy. Uczucia nazwane i wypowiedziane są bardziej oswojone. Jeśli czujesz lęk, postaraj się określić konkretnie, czego on dotyczy. Wymień te składowe, a potem zastanów się, co możesz zrobić, żeby zminimalizować lęk. Nie bój się rozmawiać o obawach. Pamiętaj, to, że o czymś nie mówisz, nie znaczy, że tego nie ma. Mierząc się twarzą w twarz ze strachem i lękiem, mamy większą szansę, by go oswoić.
Rozmawiaj z bliskimi i mów im, co czujesz
Na początku to może być trudne. Twoi bliscy, rodzina i przyjaciele, też się o ciebie martwią. Tak samo, jak ty, mogą czuć lęk, złość, niesprawiedliwość i wiele innych emocji. Dodatkowo nie wiedzą, jak z tobą rozmawiać, co mówić, a co może być tematem tabu. Chcą pomóc, ale nie wiedzą, jak to zrobić. Dlatego mów wprost, czego od nich oczekujesz i co czujesz. Jasne komunikaty i tryb zadaniowy ułatwią wzajemne zrozumienie i zminimalizują stres po obu stronach.
Pytaj, bo masz prawo wiedzieć
Im więcej chora wie o stanie swojego zdrowia i o zastosowanym leczeniu, tym lepiej sobie radzi z trudną sytuacją, w jakiej się znalazła. Dlatego dobrze wykorzystaj każdą wizytę u lekarza prowadzącego, żeby wypytać o wszystkie interesujące cię szczegóły. Notuj, zapisuj, zapamiętuj. Będziesz miała poczucie kontroli, wtedy emocje będą mniejsze.
Emocje są ważne, bo wpływają na kondycję twojego organizmu
Dlatego nie puszczaj ich samopas. Zwłaszcza tych, które działają destrukcyjnie. Długotrwały stres osłabia układ odpornościowy i zmniejsza zdolność organizmu do zwalczania komórek nowotworowych.
Lęk może mieć również dobrą stronę
Dobrze ukierunkowany lęk często pobudza do działania, do walki o swoje zdrowie i samopoczucie lub o przyszłość bliskich. Przekształć lęk z siły destrukcyjnej w taką, która cię zmobilizuje. Działaj. Wyznaczaj sobie bliskie cele, żebyś często odczuwała efekty swoich wysiłków i mogła cieszyć się sukcesami. Skup się tylko na tym, nad czym masz kontrolę.
Stwórz i kultywuj swoje rytuały
Wyznacz sobie swój własny czas i miejsce na przemyślenia. Możesz to robić podczas samotnego spaceru albo na ulubionej kanapie pod kocem. Najważniejsze, byś dobrze się tam czuła i by nikt ci nie przeszkadzał. Raz w tygodniu pozwól sobie na głębszą refleksję nad tym, co się teraz dzieje w twoim życiu. Zapisuj te przemyślenia i odczucia. Porównuj je, żebyś mogła zrozumieć, co się zmienia, jakie stany oswajasz, a które się wzmagają i będą wymagały głębszego przepracowania.
Pozwól sobie pomóc
Jeśli czujesz, że nie panujesz nad swoimi emocjami, proś o pomoc bliskich. Jednak i oni, mimo całej miłości do ciebie, nie zawsze będą umieli ukoić twoje nerwy i uporządkować myślenie. Pamiętaj, że oni też teraz mogą być pogubieni. Nie wstydź się prosić o pomoc profesjonalistów. Zgłoś się na terapię do psychologa, psychoonkologa lub do grupy wsparcia. Jesteś silna, ale ze wszystkim z pewnością sobie nie poradzisz. Proś ludzi wokół ciebie. Nie jesteś sama.
Jeśli zmagasz się z zaawansowanym rakiem piersi lub choroba dotknęła bliską ci osobę, wejdź na stronę www.zaawansowanyrakpiersi.pl. Zapoznaj się z najnowszym raportem, informacjami na temat nowotworu z przerzutami oraz problemami, z którymi mierzą się chore.
Artykuł powstał z udziałem marki Novartis
PL2012142060
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
