Czym są chłoniaki?
To nowotwory układu chłonnego (limfatycznego). Istnieje około 70 rodzajów chłoniaków. Dzieli się je na dwie główne grupy: chłoniaki ziarnicze i nieziarnicze (nowotwory złośliwe wywodzące się z limfocytów T lub B, zlokalizowane w tkance chłonnej; przyczyny ich powstawania ciągle nie są znane).
Chłoniaki wywodzą się z nieprawidłowych, mnożących się bez kontroli organizmu limfocytów – komórek układu limfatycznego (chłonnego). Często już w początkowym okresie choroby, komórki chłoniaka obecne są we krwi i/lub szpiku, skąd poprzez naczynia krwionośne mogą przedostać się praktycznie do każdego miejsca w organizmie.
Niektóre rozwijają się latami w sposób niezauważalny i rozpoznawane są przypadkowo. Inne, w krótkim czasie (kilku miesięcy, a nawet tygodni) powodują powstawanie zmian w węzłach chłonnych lub nacieków nowotworowych w narządach wewnętrznych i zmuszają pacjenta do szukania pomocy u lekarza.
Kto choruje na chłoniaki?
Według ostatnich danych epidemiologicznych Krajowego Rejestru Nowotworów ryzyko zachorowania na chłoniaka wzrasta wraz z wiekiem i dotyczy najczęściej osób po 55. roku życia (około 65% wszystkich chorych na chłoniaki). Jednak niektóre podtypy dotykają również ludzi młodych, 20-30-letnich.
Warto wiedzieć: Jak rozpoznać i zdiagnozować chłoniaki?
Czy objawy chłoniaków można pomylić z inną chorobą?
Symptomy towarzyszące chłoniakom często przypominają objawy zwykłego przeziębienia i są lekceważone, a choroba jest zazwyczaj wykrywana dopiero w stadium zaawansowanym.
Najczęściej występujące objawy chłoniaków to:
- powiększone węzły chłonne,
- osłabienie,
- znaczna utrata masy ciała,
- nieuzasadnione zmęczenie,
- podwyższona temperatura bez wyraźnej przyczyny,
- obfite nocne poty,
- długo utrzymujący się kaszel lub duszność,
- uporczywe swędzenie skóry.
Wszystkie niepokojące objawy, które utrzymują się dłużej niż trzy tygodnie, należy konsultować z lekarzem pierwszego kontaktu.
Chłoniak może zostać rozpoznany tylko przez lekarza specjalistę. Szczególną uwagę warto zwrócić na objawy, takie jak: duszność, nadmierne pocenie się czy uporczywe swędzenie, które latem łatwo można zlekceważyć.
Czy można wyleczyć chłoniaka?
Ze względu na dużą różnorodność chłoniaków istnieje wiele schematów ich leczenia. Przebieg leczenia i rokowanie zależy m.in. od rodzaju i stopnia zaawansowania chłoniaka. Celem leczenia jest zazwyczaj całkowite cofnięcie (całkowita remisja) choroby, wydłużenie czasu życia pacjenta bez jej nawrotu oraz poprawa jakości życia.
W leczeniu chłoniaków i przewlekłej białaczki limfocytowej wykorzystuje się:
- radioterapię,
- chemioterapię,
- immunoterapię,
- zabiegi chirurgiczne,
- przeszczepy szpiku,
- terapie celowane.
Według Zakładu Epidemiologii i Prewencji Nowotworów, pozytywnym zjawiskiem jest wzrost wskaźnika przeżyć wśród pacjentów diagnozowanych w latach 2003-2005 w porównaniu do lat 2000-2003. Zjawisko to jest szczególnie wyraźne m.in. wśród chorych na białaczki (6 do 7 punktów procentowych) i chłoniaki (5 punktów procentowych).
Polecamy: O czym świadczą powiększone węzły chłonne?
Źródło: Stowarzyszenie Przyjaciół Chorych na Chłoniaki "Przebiśnieg"/ mk
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
