Kobiety cierpiące na raka piersi nie mogą liczyć na kompleksową opiekę. Wyjątkami są centra onkologii, ale wciąż jest ich zbyt mało.
„Gazeta Wyborcza” przytacza historię Ewy Grabiec-Raczak z Warszawy. Raka piersi wykryto u niej kilkanaście lat temu. Kobieta relacjonuje, że kilka lat po usunięciu piersi dowiedziała się, że całkowita amputacja nie była konieczna. Dodatkowo, pani Ewa nie była informowana o rehabilitacji ani powikłaniach choroby, nie miała zapewnionej opieki psychologicznej. Była bardzo zdziwiona, kiedy zaczęły wypadać jej włosy po chemioterapii.
W małych ośrodkach często amputuje się całą pierś, gdyż działa się według zasady „szybko”. Niepotrzebnie. Ważne, by guz został wycięty dokładnie i precyzyjnie. Operacje, które oszczędzają pierś, przeprowadzane są w Polsce jedynie u 30% chorych. W innych krajach – Anglii, Holandii, Szwecji – aż u 70%.
Profesor Tadeusz Pieńkowski, kierownik Kliniki Nowotworów Piersi i Chirurgii Rekonstrukcyjnej Centrum Onkologii w Warszawie, podkreśla, że w Polsce powinny powstać ośrodki leczenia raka piersi: „Na takich oddziałach leczenie pacjentki wspólnie ustalają: onkolog kliniczny, chirurg, patolog, radioterapeuta, chemioterapeuta i psychoonkolog. Kobieta w jednym miejscu ma diagnostykę, wybraną najlepszą terapię i rehabilitację. W razie potrzeby zaproponowaną rekonstrukcję piersi”.
Parlament Europejski każde do 2016 utworzyć ośrodki leczące raka piersi i w ten sposób poprawić jakość opieki medycznej.
W Polsce co roku na raka piersi choruje 15 tysięcy kobiet, z czego 1/3 umiera. Szacuje się, że do 2020 roku liczba chorych wzrośnie o 30%.
Zobacz też: serwis Rak piersi
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 8.06.2011/mn
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
