Kto jest zagrożony?
Współczynnik zachorowań na raka pęcherza moczowego w populacji polskiej to 16 – 20 przypadków na 100 tysięcy mieszkańców wśród mężczyzn oraz około 3 – 5 na 100 tysięcy u kobiet. Znaczna większość nowotworów jest wykrywana u osób powyżej 60. roku życia.
Uznanym i najpoważniejszym czynnikiem ryzyka rozwoju choroby jest palenie papierosów. Nie bez znaczenia pozostaje także ekspozycja na substancje chemiczne stosowane w przemyśle (np. węglowodory alifatyczne). Za niekorzystne czynniki dietetyczne uznaje się nadmierne spożycie kawy oraz sztucznych substancji słodzących. Zapalenie pęcherza powodują również leki, m.in. cyklofosfamid, nie wykluczone więc, że odgrywa on pewną rolę w procesie powstawia nowotworu (choć nie pierwszoplanową).
Nie bagatelizuj
Objawem, który spotyka się najczęściej jest obfity krwiomocz. Zdarza się on okresowo i może zawierać skrzepy krwi. Zwykle jest bezbolesny. Inne objawy mogące świadczyć o raku pęcherza moczowego przypominają stan zapalny – częste parcie na mocz, uczucie swędzenia bądź pieczenia podczas mikcji, rzadziej bolesność. Pojawienie się w dole brzucha guza wyczuwalnego przez powłoki brzuszne zazwyczaj świadczy o większym zaawansowaniu choroby.
Czytaj również: Co oznacza obecność krwi w moczu?
Diagnoza
Zaczynamy od badania USG przy wypełnionym pęcherzu, po odpłukaniu skrzeplin. Uwidocznienie nieprawidłowej struktury w świetle pęcherza bądź jego ścianie powoduje konieczność wykonania cystoskopii z pobraniem wycinka do oceny histologicznej. Proces rozsiany wymaga bardziej zaawansowanego badania obrazowego – tomografii komputerowej.
Leczenie
Rodzaj leczenia zależny jest od stadium choroby. Im mniej zaawansowany nowotwór (brodawczak, rak śródścienny, rak nieprzekraczający blaszki właściwej ściany pęcherza), tym bardziej rekomendowana jest przezcewkowa resekcja nowotworu. Stadia bardziej zaawansowane wymagają radykalnego postępowania chirurgicznego – wycięcia pęcherza oraz okolicznych narządów, a także wszczepienia moczowodów na skórę, do jelita bądź specjalnie wytworzonego zbiornika moczowego. Jako leczenie uzupełniające stosuje się dopęcherzowe wlewki cytostatyków oraz szczepionki BCG.
Polecamy: Pęcherz nadreaktywny - jakie metody leczenia?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
