fot. Fotolia
Kto wystawia zaświadczenie o niezdolności do pracy?
Sama niezdolność do pracy może powstać z różnych przyczyn, m.in. w wyniku choroby, ciąży, odosobnienia związanego z chorobą zakaźną.
Ważne jest, że przy rozpoznawaniu choroby lekarz musi stwierdzić jej wpływ na zdolność do pracy. Wobec tego nie ma możliwości, aby orzeczenie o niezdolności do pracy przedstawił przełożony pracownika czy też sam pracownik. Zaświadczenie w tym zakresie może wydać jedynie lekarz.
Dowodem, który jest niezbędny do wypłaty świadczeń, szczególnie zasiłku chorobowego, jest zaświadczenie lekarskie wystawione na druku ZUS ZLA.
Prawo do wynagrodzenia
W okresie niezdolności do pracy pracownik otrzymuje prawo do wynagrodzenia na takich samych zasadach jakie obowiązują przy nabywaniu prawa do zasiłku chorobowego.
Okres pobierania wynagrodzenia uzależniony jest jednak od wieku pracownika. Bowiem zgodnie z art. 92 § 1 Kodeksu Pracy pracownik w wieku poniżej 50. lat ma prawo do 80% wynagrodzenia w przypadku choroby bądź odosobnienia w wyniku choroby zakaźnej trwającej łącznie do 33 dni w roku kalendarzowym. Z tego samego powodu osoba powyżej 50. roku życia ma prawo do 80% wynagrodzenia jednakże w przypadku choroby trwającej łącznie do 14 dni. Jest to o tyle istotne, gdyż w przypadku przekroczenia podanych limitów pracownik będzie otrzymywał zasiłek chorobowy na podstawie regulacji ustawy o świadczeniach pieniężnych z tytułu choroby lub macierzyństwa (U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267).
Kodeks pracy przewiduje również 100% wynagrodzenia:
- w wyniku wypadku w drodze do pracy lub z pracy,
- w przypadku choroby przypadającej w okresie ciąży,
- w sytuacji poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów w okresach wskazanych dla danego wieku.
Zobacz też: Świadczenia rentowe – komu przysługują i gdzie można się o nie starać?
Podstawa wynagrodzenia
Podstawa wynagrodzenia obliczana jest według zasad jakie obowiązują w przypadku obliczania podstawy zasiłku i przysługuje w przypadku, gdy pracownik nie nabył prawa do tego zasiłku.
Zatem podstawę w tym przypadku będzie stanowić przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacane za okres 12 miesięcy kalendarzowych, które poprzedzały powstanie czasowej niezdolności do pracy po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne a takie, które stanowiły podstawę dla potrącania składek na ubezpieczenia chorobowe. Samo wynagrodzenie wypłacane jest za każdy dzień okresu niezdolności do pracy wraz z dniami wolnymi od pracy. Podstawą wymiary wynagrodzenia za jeden dzień będzie 1/30 przysługującego pracownikowi wynagrodzenia.
Zobacz też: Poród rodzinny i znieczulenie – czy muszą być płatne?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
