Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (Dziennik Ustaw z 2010 r. Nr 254 poz. 1700 ), zwana potocznie ustawą antydyskryminacyjną.
Kto nie może być dyskryminowany?
Zgodnie z przepisami niniejszej ustawy niedopuszczalna jest dyskryminacja ze względu na płeć, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, religię, wyznanie, światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.
Przeczytaj: Jakie prawa ma pacjent niepełnosprawny?
W jakich sytuacjach nie powinieneś być dyskryminowany?
Zakaz dyskryminacji dotyczy przede wszystkim dostępu i warunków korzystania z zabezpieczenia społecznego, usług, w tym usług mieszkaniowych, rzeczy oraz nabywania praw lub energii, jeżeli są one oferowane publicznie, opieki zdrowotnej oraz oświaty i szkolnictwa wyższego, podejmowania kształcenia zawodowego, w tym dokształcania, doskonalenia, przekwalifikowania zawodowego oraz praktyk zawodowych, warunków podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej lub zawodowej, w tym w szczególności w ramach stosunku pracy albo pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej.
Prawo do odszkodowania
W komentowanej regulacji zamieszczono słowniczek pojęć, wśród których można znaleźć kluczowe definicje, do tej pory wyjaśniane przez przedstawicieli doktryny, takie jak m.in. dyskryminacja bezpośrednia i pośrednia, molestowanie, molestowanie seksualne czy nierówne traktowanie. Zgodnie z art. 13 Ustawy, każdy wobec kogo zasada równego traktowania zostanie naruszona, ma prawo do odszkodowania na zasadach wskazanych w przepisach kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 14 Ustawy w przypadku uprawdopodobnienia naruszenia zasady równego traktowania ten, któremu zarzucono naruszenie tej zasady, jest obowiązany wykazać, że nie dopuścił się jej naruszenia. Czyli po „uprawdopodobnieniu” przez powoda, że miało miejsce naruszenie równego traktowania, ciężar dowodu zostaje przeniesiony na pozwanego.
Organami właściwymi w sprawach przeciwdziałania naruszeniom zasady równego traktowania są Rzecznik Praw Obywatelskich oraz Pełnomocnik Rządu do Spraw Równego Traktowania ( Art. 18.).
Przeczytaj: Jak działa Rzecznik Praw Pacjenta?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
