Przewodnik po psychoterapii - część 1
U wielu osób wcześniej lub później następuje moment odkrycia, że wszystko czego doświadczają (szczęście czy cierpienie) pochodzi z ich wnętrza. Przyglądamy się temu z różnych stron, poprzez rozmaite praktyki duchowe, filozofię, religię, psychoterapię. Wciąż odwołujemy się do życia wewnętrznego. Czujemy, że właśnie tam możemy odnaleźć odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Znaleźć siłę, sens i spokój. Nie chcemy stracić kontaktu z samym sobą, próbujemy zaprowadzić porządek w życiu, myślach, uczuciach i szukamy na to sposobów. Jednym z nich jest psychoterapia. W kontekście długości istnienia cywilizacji ludzkiej jest to sposób bardzo młody, a wiedza i wyobrażenia o nim są dosyć zamglone.
Psychoterapia - wewnętrzne rozterki
Słowo „psychoterapia” otacza woal tajemniczości. Każdy rozumie ją nieco inaczej. Dla jednej osoby psychoterapia jest metodą leczenia ludzi chorych, dla innej panaceum na wszystkie problemy, a dla jeszcze innej dosyć modną ostatnio rozrywką.
Tak czy inaczej liczba osób zainteresowanych psychoterapią wciąż rośnie. Podaż usług związanych z obszarem zdrowia psychicznego też staje się coraz większa. Różni specjaliści oferują swoje sposoby na rozwiązanie problemów wewnętrznych. Obfitość oferowanych usług może powodować rozterki. Jeśli już decyduję się sięgnąć po pomóc, do kogo mam się zwrócić? Czy ten specjalista pomaga w takich sprawach jak moja? Kogo wybrać? Czego się spodziewać? Czy to mi pomoże?
W cyklu artykułów zatytułowanych „Przewodnik po psychoterapii” spróbujemy odsłonić woale tajemniczości i pokazać realne oblicze psychoterapii. Odpowiemy na pytania: czym psychoterapia jest, a czym nie jest?, po co właściwie jest nam potrzebna?, komu może służyć?, czego można się po niej spodziewać?, jak wyciągnąć z niej maksymalne korzyści i uniknąć zarazem możliwych pułapek i niebezpieczeństw?
Zobacz także: Psychoterapeuta – jakie powinien mieć kompetencje?
Psychiatra, psycholog, psychoterapeuta
Pierwsze pytanie, które nurtuje osobę rozważającą decyzję udania się do specjalisty, brzmi: do kogo się zwrócić? Do psychiatry, psychologa czy psychoterapeuty?
Poniżej opisujemy specyfikę pracy każdej z tych osób.
Psychiatra – jest to osoba, która ukończyła studia medyczne i posiada specjalizację z zakresu psychiatrii. W swojej pracy zawodowej zajmuje się leczeniem zaburzeń psychiatrycznych, zarówno za pomocą farmakologii, jak i oddziaływania psychoterapeutycznego.
Psycholog – jest to osoba, która ukończyła studia magisterskie w kierunku psychologii. Stosuje w swojej pracy metody psychologiczne. Może pracować w wielu dziedzinach: udzielać konsultacji psychologicznych, wykonywać diagnozy psychologiczne, zajmować się pomocą skierowaną do pacjentów z zaburzeniami afektywnymi bądź zachowania, badaniami społecznymi, poradnictwem indywidualnym, rodzinnym, zawodowym, orzecznictwem, a także pracować we wszystkich innych obszarach życia, w których przydatna jest wiedza na temat zachowań człowieka (reklama, więziennictwo, pedagogika, sport i inne).
Psychoterapeuta – jest to osoba z tytułem magistra psychologii lub jednego z kierunków społecznych lub humanistycznych, która przeszła specjalistyczne szkolenie z zakresu psychoterapii i posiada certyfikat psychoterapeuty. Może pracować w oparciu o różne podejścia psychoterapeutyczne, w zależności od ukończonego szkolenia. Przedmiotem oddziaływań psychoterapeuty jest rozpoznawanie i leczenie problemów emocjonalnych, zaburzeń psychicznych, pomaganie w trudnych sytuacjach życiowych oraz rozwój osobowości.
Dowiedz się także: Psychoterapia - jak się zaczęła jej historia?
Czym jest psychoterapia i komu jest ona polecana?
Według oficjalnego stanowiska Polskiej Federacji Psychoterapii, „psychoterapia to proces zamierzonego oddziaływania na pacjenta środkami psychologicznymi, którego celem jest:
- leczenie zaburzeń psychicznych,
- pomoc w rozwiązywaniu problemów emocjonalnych,
- pomoc w trudnych sytuacjach życiowych,
- rozwój osobowości”.
Zgodnie z tą definicją psychoterapia skierowana jest do czterech grup osób:
- Do pierwszej grupy należą osoby cierpiące na określone zaburzenia psychiczne (niektóre nerwice, fobię, natrętne myśli i czynności, depresję, zaburzenia odżywiania i inne). W takich przypadkach psychoterapia może być prowadzona jako samodzielna metoda leczenia lub w połączeniu z farmakoterapią przepisaną przez lekarza psychiatrę.
Psychoterapia może być także wykorzystywana przy leczeniu niektórych chorób psychosomatycznych (choroba wieńcowa, wrzodowa, nadciśnienie, astma oskrzelowa, atopowe zapalenie skóry, alergie i inne). W takich przypadkach psychoterapeuta współpracuje z lekarzem specjalistą (kardiologiem, gastroenterologiem, endokrynologiem etc.)
- Do drugiej grupy należą osoby, które mają trudności (i dostrzegają je) wynikające z rozmaitych psychologicznych, osobistych i międzyludzkich problemów (chroniczne zmęczenie, brak zadowolenia z życia, lęki, niestabilność emocjonalna, nieśmiałość, trudności w kontaktach z ludźmi lub z płcią przeciwną, ciągłe niepowodzenia i inne).
- Do trzeciej grupy należą osoby potrzebujące pomocy z powodu znalezienia się w trudnych sytuacjach życiowych (utrata bliskich, rozstania, utrata pracy, trudne sytuacje rodzinne, różnego rodzaju ostre i długotrwałe sytuacje konfliktowe i inne).
- Do czwartej grupy należą osoby zainteresowane własnym rozwojem osobistym w szerokim rozumieniu tego słowa. Są to osoby zainteresowane wzrostem osobistym, dążące do doskonalenia się, do poszerzenia spektrum doświadczeń, świadomości i możliwych sposobów zachowania, do polepszenia jakości swojego życia i do głębszego jego przeżywania.
Polecamy: „Przewodnik po psychoterapii” część 2; Psychoterapia - czy to dla mnie?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
