Bo taki mam charakter!
Większość z nas na pewno zna kogoś, kto często nie panuje nad sobą, krzyczy, a za chwilę przechodzi mu zły humor i z powrotem się uśmiecha. Słyszymy: „taki mam charakter, jestem cholerykiem, szybko się denerwuję, płaczę na bajkach dla dzieci…”. Niby zupełnie normalne zachowania, a jednak…
Zrównoważenie psychiczne i emocjonalne nie polega na ukrywaniu emocji – czasem dobrze jest płakać czy śmiać się, ale niekoniecznie krzyczeć, wściekać się i poniżać w szale innych, a następnie i twierdzić, że to cecha charakteru.
Takie osoby swoim zmiennym zachowaniem męczą siebie i innych, są nieprzewidywalne.
Czym jest borderline?
Choroba o nazwie borderline charakteryzuje się nagłymi zmianami nastroju: od niżu po wyż, od rozpaczy do euforii. To nie trudny charakter, a choroba psychiczna, którą da się leczyć, lecz niełatwo namówić osoby chwiejne emocjonalnie na wizytę u psychiatry. Szczególnie, jeśli osoba labilna emocjonalnie pełni w naszym życiu zawodowym wyższe funkcje (np. jest naszym szefem). Pytanie: męczyć się czy jakoś zadziałać?
Można podesłać takiej osobie artykuł o borderline, można podać przykłady osób, które z chorobą walczyły i wygrały, chorych, którzy osiągnęli spokój emocjonalny właśnie dzięki dobrze zdiagnozowanej i leczonej chorobie.
Zobacz też: Borderline - zagadka współczesnej diagnostyki
Trudne życie z borderline
Osobowość chwiejna emocjonalnie typu borderline to ostre napady intensywnego gniewu, niestabilny obraz siebie, niestabilne związki uczuciowe, liczne zdrady w celu dowartościowania siebie i ustabilizowania obrazu siebie, silny lęk przed odrzuceniem, chroniczne uczucie pustki.
Na dłuższą metę życie z niezdiagnozowanym i nieleczonym borderline staje się koszmarem dla chorego i dla jego otoczenia. Huśtawka emocjonalna potrafi wykończyć psychicznie do tego stopnia, że osoba nie leczona w rezultacie swoich zachowań próbuje popełnić samobójstwo.
Osoby z chwiejną osobowością maja problem z własną tożsamością: raz są przekonani o swojej wspaniałości, by znów w następnej kolejności wpaść w sidła bezsensu i braku wiary w siebie. Zachowania w borderline są skrajne. Większość chorych przejawia zachowania autodestrukcyjne: nadmierne trwonienie pieniędzy, nadużywanie alkoholu lub niebezpieczna jazda samochodem, występuje również obżarstwo na przemian z głodzeniem się. Jedni unikają seksu, podczas gdy inni popadają w manie seksualną. Zdarza się, że osoby cierpiące na pograniczne zaburzenia osobowości na przemian są agresorami w związkach, by za jakiś czas być ofiarami. Pomyślmy jakim koszmarem jest życie z niezdiagnozowanym i nieleczonym borderline…
Mało mówi się o zaburzeniach typu borderline i niewiele o nich wiemy. Wiadomo jednak, że jest to choroba, którą można leczyć, a nie kwestia charakteru chorego. Jak wielką ulgą jest dojście do równowagi psychicznej, wiedzą pacjenci z borderline korzystający z pomocy psychiatry oraz terapeuty i uczący się żyć ze swoimi skrajnymi emocjami.
Jeśli znasz osobę szczególnie chwiejną emocjonalnie, łatwo wpadającą w histerię, mającą częste napady gniewu, to postaraj się jej pomóc, przekazując wiedzę o chorobie oraz prowadząc lub namawiając na wizytę u specjalisty. To najlepsza pomoc, jaką można ofiarować ludziom żyjącym „na ostrzu noża”.
Zobacz też: Borderline - co to znaczy pograniczne zaburzenie osobowości?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
