Wbrew pozorom nie należy mylić ich z pochlebstwami. Dobrze powiedziane są elementem normalnych, zdrowych, wartościowych stosunków międzyludzkich.
fot. Fotolia
Celem udanego komplementu powinno być dostrzeżenie w drugim człowieku tego, co jest w nim naprawdę wartościowe. A w rezultacie wzmocnienie go wewnętrznie.
Jak działa komplement?
Daje możliwość wykorzystania go w dwojaki sposób:
- Jako element mobilizujący i wartościujący innych. Wskazuję nasz podziw do drugiej osoby, pozwala uzewnętrznić nasze prawdziwe odczucia.
- Czasem mogą się stać elementem manipulacyjnym, jednak to wszystko zależy od osobowości człowieka wobec którego wystosowujemy komplement.
Jak prawić komplementy?
Przy pochwałach popełniamy niestety częste błędy, ponieważ bywamy powierzchowni. Nie potrafimy dostrzec, co jest dla innych ważne. A czasem, komplementując, popełniamy faux pas. Taka gafa nie przyniesie nam nic dobrego, dlatego warto wiedzieć, jak się nimi posługiwać w przyszłości, żeby nie spalić się ze wstydu.
Przede wszystkim ważny jest adresat komplementu, by nie był to na przykład facet „z pod monopolowego”, który wybełkotał w stosunku do kobiety, że ma ładne nogi, bo to tylko sprawi ,że poczuje się jeszcze gorzej. Mogłaby myśleć, że nikt inny nie jest w stanie tego zauważyć. Lecz gdy usłyszy to od swojego męża, na pewno mocno ją dowartościuje.
Równie ważny jest sposób ich wypowiadania. By nie były to krótkie zdania typu „genialny pomysł” lecz „ nie sądziłem,że można to tak rozwiązać,kiedy na to wpadłeś? To genialne".
Takie sformułowanie wskazuje odbiorcy, iż nie mówi tego od niechcenia, lecz mówi szczerze.
Szczerość - to podstawa dobrych intencji, nie zmuszajmy się do mówienia czegoś czego naprawdę nie myślimy, ponieważ nasz odbiorca pochwały może źle to zrozumieć, a w konsekwencji zmieni nastawienie do nas lub po prostu zrobi mu się przykro.
Komplementy mają bardzo dużą moc: poprawiają humor, dowartościują oraz również są elementem kształtującym np. młodego człowieka. Pomagają w budowaniu własnej wartości dziecka. W tym przypadku musimy uważać, by pochwały nie były tylko chwaleniem. Ważne by rodzice wskazywali dziecku za ich pomocą to co w dziecku dobre.
Człowiek naturalnie dąży do akceptacji społecznej. Jeśli chcemy zmienić zachowanie dziecka, które wciąż na przykład bałagani, nie powinniśmy go za to ganić. W ten sposób zmiana jego postępowania może być bardzo trudna, ponieważ będzie się buntował i robił na złość rodzicom. Dajemy mu negatywny program, który po pewnym czasie ono zaakceptuje jako swoją naturę. Jeśli natomiast zrobi porządek, to trzeba zwrócić na to uwagę. Powiedzieć: „Nie przypuszczałem, że potrafisz tak wspaniale posprzątać”
Jak przyjmować komplementy?
Równie trudną sztuką, o ile nie trudniejszą, jest przyjmowanie komplementów. Komplementów boją się ludzie z niskim poczuciem własnej wartości. Brak umiejętności ich przyjmowania świadczy o negatywnym dialogu wewnętrznym. O tym, że sami o sobie myślimy źle.
Jeśli ktoś przerywa taki tok naszego rozumowania, mówiąc nam coś pozytywnego, jesteśmy tym zdziwieni. Zastanawiamy się, czego ten człowiek od nas chce i doszukujemy się jakiś niecnych zamiarów. Również przyjmowania komplementów musimy się nauczyć, aby zadowoliło ono obydwie strony. Na początek proponuję powiedzieć po prostu "dziękuję, to było bardzo miłe” oraz się uchmiechnąć, to rozładuję niepewność co do wymaganej reakcji na komplement.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
