Po czym poznać schizofrenię?

Według relacji anorektyczki traktują jedzenie jako zagrożenie nie tylko dla swej upragnionej wagi, ale i "czystości". Anoreksja jest chorobą kontroli /fot. Fotolia
Schizofrenia charakteryzuje się występowaniem urojeń. Osoba chora nie ma dystans do siebie samego, zaprzecza swojej chorobie, ma destrukcyjny wpływ na funkcjonowanie społeczne, błędnie pojmuje rzeczywistość. W schizofrenii obserwujemy jedną osobowość, która ulega dezintegracji.
/ 25.05.2011 10:56
Według relacji anorektyczki traktują jedzenie jako zagrożenie nie tylko dla swej upragnionej wagi, ale i "czystości". Anoreksja jest chorobą kontroli /fot. Fotolia

Urojenia i brak krytycyzmu wobec nich

To, co odróżnia schizofrenię od zaburzeń nerwicowych, to występowanie urojeniowych przekonań oraz brak krytycyzmu wobec nich, brak dystansu wobec własnej choroby (osoba chora zaprzecza swojej chorobie), destruktywny wpływ na funkcjonowanie społeczne oraz brak poczucia integralnej całości w myślach, uczuciach
i działaniach. Może brakować spójności między myśleniem i odczuwaniem, a sferą motywacyjną. W schizofrenii mamy do czynienia z jedną osobowością (a nie z kilkoma), która ulega dezintegracji. Błędne rozumienie rzeczywistości jest złożonym procesem psychicznym mającym swe podłoże prawdopodobnie w zaburzeniach biochemicznych mózgu.

Zobacz też: Kto najczęściej choruje na schizofrenię?

Objawy schizofrenii

Typowymi objawami schizofrenii są:

  • objawy pozytywne (wytwórcze) - to zjawiska i wrażenia dodatkowo wytwarzane przez umysł osoby chorej,
  • objawy negatywne (deficytowe) - to funkcje i wrażenia deficytowe, które zubożają psychikę i zachowanie w związku z chorobą,
  • zaburzenia procesów poznawczych.

Osoby z zaburzeniami schizofrenicznymi mają również zazwyczaj obniżony nastrój – ogarnia ich głęboki smutek i depresja. Objawom bardzo często towarzyszy niepokój, lęk, bezsenność czy napięcie psychiczne.

Remisja

Objawy schizofrenii mogą występować z różnorodnym nasileniem w różnych odstępach czasu – mogą mieć charakter stały lub epizodyczny. Faza ostra choroby (okres nasilenia objawów) przeplata się z fazą remisji (okres ustąpienia objawów). Może też występować niepełna remisja, wówczas mniej nasilone objawy pozwalają pacjentowi na w miarę normalne funkcjonowanie.

Zobacz też: Jakie są przyczyny schizofrenii?

Skąd wiemy, że ktoś ma schizofrenię?

Rozpoznanie schizofrenii nie jest proste ze względu na nieregularną specyfikę choroby oraz szereg współwystępujących objawów. Aby móc postawić diagnozę, przez co najmniej sześć miesięcy muszą utrzymywać się przynajmniej dwa objawy specyficzne.

Choroba może pojawić się nagle lub postępować stopniowo z ledwo dostrzegalnymi objawami. Początek zachorowania następuje w wyniku rozmaitych doświadczeń życiowych. Im wcześniej uda się rozpoznać chorobę i rozpocząć leczenie, tym większa szansa na zminimalizowanie nasilenia objawów w przyszłości. Ważne jest, żeby pacjent systematycznie stosował się do zaleceń lekarza i przyjmował leki, nawet wtedy, gdy po pewnym etapie leczenia ma przekonanie, że jest już całkowicie zdrowy.

Fazy schizofrenii

Można wyróżnić następujące fazy choroby:

  • faza zwiastunowa - gdy osoba zaczyna się wycofywać z dotychczasowych aktywności, ogranicza kontakty społeczne, coraz częściej biernie uczestniczy w codziennym życiu, stopniowo popada w apatię, zniechęcenie, znudzenie.
  • faza ostra - gdy następuje wyraźne nasilenie objawów: zaczynają dominować zaburzenia myślenia, uwagi i koncentracji; pojawiają się urojenia i halucynacje.
  • faza remisji - gdy dochodzi do wyciszenia lub ustąpienia objawów chorobowych.

Źródło: drogadosiebie.pl/mn

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA