Ubezwłasnowolnienie

Przygnębienie/ fot. Fotolia
Z ubezwłasnowolnienia płyną konkretne ograniczenia prawne, dotyczące osoby, która zostaje ubezwłasnowolniona. Czasami są one jednak potrzebne, ponieważ osoby cierpiące na zaburzenia psychiczne lub niepełnosprawne umysłowo mogą zachowywać się irracjonalnie, ze szkodą np. dla swojego zdrowia lub finansów. Jakie są argumenty za ubezwłasnowolnieniem i kto może podjąć decyzję o ubezwłasnowolnieniu danej osoby?
/ 27.09.2016 16:07
Przygnębienie/ fot. Fotolia

Czym jest ubezwłasnowolnienie?

Ubezwłasnowolnienie oznacza całkowite lub częściowe pozbawienie zdolności do czynności prawnych (może to być podpisanie umowy, zawarcie małżeństwa, spisanie testamentu, przyjęcie spadku itp.). Ubezwłasnowolnienie całkowite dotyczy osób od 13 roku życia, częściowe – pełnoletnich. To ostatnie ogranicza tylko niektóre zdolności, pozostawiając choremu np. możliwość zarządzania swoimi zarobkami.

Za i przeciw?

Za podjęciem przez rodzinę decyzji o ubezwłasnowolnieniu osoby cierpiącej na zaburzenia psychiczne lub niepełnosprawnej umysłowo mogą przemawiać poniższe argumenty:

- osoba ubezwłasnowolniona nie ponosi konsekwencji w przypadku, gdy zostanie wykorzystana lub oszukana, np. namówiona do wzięcia kredytu, którego nie jest w stanie spłacić,

- osoba ubezwłasnowolniona nie odmówi z irracjonalnych powodów podpisania zgody na operację, która może być kluczowa dla jej zdrowia.

Czytaj też: Czy agresja jest uwarunkowana biologicznie?

Kto i kiedy podejmuje decyzję o ubezwłasnowolnieniu?

„Wniosek o ubezwłasnowolnienie składa się do sądu okręgowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby, której dotyczy tej wniosek. Ale uwaga – mogą to zrobić tylko wymienione w przepisach osoby: małżonek osoby, która ma być ubezwłasnowolniona, jej krewni w linii prostej oraz rodzeństwo lub jej przedstawiciel ustawowy”, czytamy w „Gazecie Wyborczej”.

Sąd podejmuje decyzję o ubezwłasnowolnieniu po sprawdzeniu, czy chory rzeczywiście nie jest w stanie samodzielnie podejmować decyzji. Postępowanie w tej sprawie może trwać nawet do roku. Uwaga: bezpodstawne złożenie wniosku o ubezwłasnowolnienie (np. samotnego, dziwnie zachowującego się sąsiada) może zostać skierowane – tym razem nie przez nas – na drogę sądową i podlegać karze grzywny.

Opiekun osoby ubezwłasnowolnionej

Po zakończeniu postępowania sąd wyznacza opiekuna dorosłej, ubezwłasnowolnionej osoby – najczęściej jest to bliski; rodzic lub małżonek. Opiekun podejmuje czynności prawne w jej imieniu. Przy części z nich wymagana jest zgoda sądu (np. decyzje dotyczące majątku osoby ubezwłasnowolnionej).

Decyzja o ubezwłasnowolnieniu może zostać uchylona przez sąd, np. jeśli stan zdrowia osoby ubezwłasnowolnionej ulegnie poprawie.

Polecamy: Na czym polega Racjonalna Terapia Zachowań?

Źródło: Informator „Gazety Wyborczej” pt. „Pomoc dla chorych psychicznie”, Ewa Furtak, 12.04.2012 /ah

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA