Jakie są przyczyny choroby Hashimoto?
Przyczyny choroby są niejednoznaczne i nadal poszukiwane. Z ryzykiem zachorowania na pewno muszą liczyć się osoby, których bliscy zmagają się z Hashimoto, ponieważ jest to choroba dziedziczna. Poza tym grupą ryzyka objęci są ludzie, którzy cierpią na inne schorzenia autoimmunologiczne: reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzycę, celiakię czy bielactwo, gdyż istnieje tendencja do ich wspólnego występowania. Nie oznacza to oczywiście, że jedna choroba wywołuje następną, ani też że leczenie jednej chroni przed zachorowaniem na kolejną. Choroba Hashimoto najczęściej pojawia się w momencie obniżonej odporności i osłabienia organizmu, czyli w stresie, podczas infekcji. Często także pojawia się u kobiet po porodzie. I to właśnie kobiety zdecydowanie częściej chorują – około 10 razy częściej niż mężczyźni.
Jak rozpoznać objawy choroby Hashimoto?
Objawy choroby Hashimoto są trudne do rozpoznania, ponieważ są nieswoiste, poza tym może mieć różny przebieg u poszczególnych chorych. W niektórych przypadkach dochodzi do znacznego, ale bezbolesnego powiększenia tarczycy. Pojawia się ucisk w gardle, chory ma problemy z przełykaniem. Jeżeli chorobie towarzyszy niedoczynność tarczycy (komórki układu immunologicznego niszczą komórki tarczycy, co powoduje spadek poziomu hormonów produkowanych przez te komórki – tyroksyny i trijodotyroniny),wtedy pojawiają się: uczucie zmęczenia, osłabienie, suchość skóry, zaparcia, nieuzasadnione tycie, słaba tolerancja zimna. U kobiet znacznie wydłuża się czas krwawienia miesięcznego. Choroba może mieć również przebieg bezobjawowy, zwłaszcza w początkowych stadiach.
Przeczytaj: Jakich objawów choroby tarczycy nie wolno lekceważyć?
Jak zdiagnozować chorobę Hashimoto?
Aby zdiagnozować chorobę Hashimoto, lekarz musi wykonać następujące badania:
- USG tarczycy – charakterystyczny obraz tarczycy o obniżonej echogeniczności
- Badanie krwi na stężenie:
- TSH (tyreotropina) – hormonu przysadki, który odpowiada za regulację wydzielania hormonów tarczycy
- przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycowej (anty-TPO) – charakterystyczne znaczne podwyższenie stężenia; peroksydaza tarczycowa katalizuje utlenianie jodu, co jest niezbędne do syntezy hormonów
- Przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie (anty-Tg)
Jak leczyć chorobę Hashimoto?
Jeżeli badania wykazały podwyższone stężenie przeciwciał, a nie ma jednak objawów niedoczynności, wtedy taki stan należy jedynie obserwować. Choroba Hashimoto ma charakter postępujący – z czasem pojawia się niedoczynność, która zaczyna się nasilać. Wtedy należy wprowadzić terapię hormonalną. Leczenie najczęściej trwa całe życie, a całkowite wyleczenie nie jest możliwe. Chorzy muszą obserwować swój organizm i odbywać regularne wizyty u endokrynologa. Jest to niezmiernie ważne, ponieważ choroba ma tendencje do nasilania się. Początkowo zalecona dawka tyroksyny zazwyczaj ulega zwiększeniu wraz z postępem choroby.Chorzy powinni również profilaktycznie uzupełniać niedobory selenu w organizmie, który jest składnikiem enzymów odpowiedzialnych za syntezę i degradację hormonów tarczycy.
Choroba Hashimoto należy do chorób autoimmunologicznych, trudnych do rozpoznania, a jej przyczyny nadal są poszukiwane. Najczęściej wywołuje niedoczynność tarczycy, której objawy są leczone. Jednak przy ciągłej terapii hormonalnej nie przeszkadza w codziennym życiu. Najistotniejsze, aby chorzy byli pod stałą opieką lekarza i informowali o wszelkich niepokojących objawach.
Autor: Olga Grabowska
Warto zobaczyć: Utajona nadczynność lub niedoczynność tarczycy - jak ją rozpoznać?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
