Darmowa opieka zdrowotna - kto ma do niej prawo

Bezpłatne świadczenia zdrowotne przysługują nie tylko osobom ubezpieczonym, ale też – w pewnych sytuacjach – tym, które ubezpieczenia nie mają. Zalicza się do nich:

• osoby, które spełniają kryterium do pomocy społecznej (dochód na członka rodziny nie przekracza 456 zł lub 542 w gospodarstwach jednoosobowych) i otrzymały decyzję wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Ważna jest ona 90 dni od daty określonej w decyzji, którą jest dzień złożenia wniosku;
• dzieci i młodzież do ukończenia 18. roku życia;
• kobiety w okresie ciąży, porodu i połogu;
• bezrobotni zarejestrowani w urzędzie pracy.

Prawo do bezpłatnych świadczeń mają również:

• osoby, które były narażone na zakażenie poprzez kontakt z ludźmi zakażonymi lub materiałem zakaźnym (w ramach badań w kierunku błonicy, cholery, czerwonki, duru brzusznego, durów rzekomych A, B i C, nagminnego porażenia dziecięcego),
• osoby uzależnione od alkoholu (w zakresie leczenia odwykowego), narkotyków,
• osoby z zaburzeniami psychicznymi (w ramach psychiatrycznej opieki zdrowotnej),
• osoby pozbawione wolności,
• cudzoziemcy umieszczeni w strzeżonym ośrodku lub przebywający w areszcie w celu wydalenia z kraju,
• posiadacze Karty Polaka, ale tylko wówczas, gdy korzystają z pomocy w stanach nagłych (chyba że umowa międzynarodowa, w której RP jest stroną, przewiduje zasady bardziej korzystne).